си (зам.) - починува (гл.)

Неделата би најубав ден Зашто тој ден Бог си починуваше и гледаше Народот како се крие зад стеблата Плашејќи се казна да не го снајде нова И да не заврни пепел од пеколот и снегот да не се стопи Та нов потоп да го снајде.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Излегоа на падината над Пишишки Камен. На зелената падина, под високите буки, на тревата лежеа и си починуваа многу партизани.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)