Таа си продолжува да вика, воопшто не нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ибн Пајко и натаму си продолжуваше по свое, додека не изгуби сосема здив.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Пак си продолжуваше, значи, обичниот ред, иако знаат дека е тоа сето привремено и толку несигурно, што и во сонот го тревожи човека.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)