Тогаш, одговори ми на ова: ако не би имале ниту глас ниту јазик, а би сакале еден на друг да си укажеме на предметите, зарем не би се обиделе, токму онака како што чинат глувонемите, да ги означиме со помош на рацете, на главата, ли со други делови на телото?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)