си (зам.) - ти (зам.)

Блазе си ти на душата кога мислиш така за твојте деца. И шо е тоа лав дали ќе су а примнал?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Ќе ме топат виа пци денеска. Треба да имаат нешчо намирисано“ — си помисли во себе, но почна да го разбива мудуровото мислење, па му вели: — Море бег, ако се плаше орачот од врапците — не сее просо, токо гледај си ти ќевот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шо ми зборуаш такви детинцки муабети. Кој е тој шо ќе крене рака на царцки човек? Ќе му се исуше!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре каде, ефенди; (за рајата сите Турци беа ефендии) носа еден важен абер на муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Море гледај си ти работа, - го потупа важно Рангел по рамо, - ќе им станам јас ним еден кметски, па мајка Јана.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Чуден човек си ти, бре Аргир. Уште глава не навалена, веднаш заспиваш и хрчиш.... –налутено рече Јани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја подаде на Рада и тивко ѝ шепна: - Ова си ти! Само ти и ниедна друга.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дијалог со пролетта „Која си ти убавице, пролет ли си, што ли си?
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
„Блазе си ти“, му рече Босанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го гледаше и му завидуваше: - Блазе си ти тебе, низ зелени треви и убави цвеќиња патот те води, а златното сонце те грее.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но кога се вели: прекрасен си ти Господе и чудесни се делата твои, тоа е така речено затоа што секоја плот, твар и ствар е во својот род совршена, и затоа што секоја се наоѓа во тесна врска со другите створови и сотворена е за извесна неопходна цел.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Море моме, мало моме, Блазе си ти на душата Што си спиеш при мајка ти, При мајка ти, при татка ти.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ти си жена, вели, стој си ти настрана.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Блазе си ти - воздивна таа. Еден ден сигурно ќе ѝ го покажам - решив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мила одлично ќе може да се снајде со него, дури и полесно од мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, со кого ќе се разбереш! Зборувај си ти, ако сакаш!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
РИСТАЌИ: Молчи си ти, не бери гајле, ќе ја свиткам јас неа.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Улав си ти, ме пресече Ана. - Со тебе не може да се зборува.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Блазе си ти, - само кусо промрморе и повторно замолкна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Повеќе би рекол дека сум прошетал малку по светот.  - Блазе си ти.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мојот манук веројатно ќе шизне кога ќе слушне за преграткава, му реков на суртукот за кого бев помислила дека си ти.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изветреен си ти, Август, сосем изветреен. Публиката се проѕева кога ќе излезеш во арена.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кој си ти? - Јас сум еден црн кос. Можам ли да влезам? - Влези, - му рекоа. - Ќе живееме заедно.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Го гледаше и му завидуваше: - Блазе си ти тебе, низ зелени треви и убави цвеќиња патот те води, а златното сонце те грее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Блазе си ти оти имаш жарче до срцето, велам, ај, и ние да спиеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а во Америка не палат кандила, како кај нас: со газија и со жарче, таму огнот го водат по некои телови, и не се гасне со дување, дувај си ти, ако немаш работа, и залидани сме, ти велам, некаде, којзнае каде, меѓу облаците значи облак ни го однесе алето,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)