сиот (зам.) - е (гл.)

Но, едно катче, во дното на кафеаната, сето е во духот на „Фауст“, зашто по ѕидиштата, со јарко изразени бои се прикажани сцени од баханалиите на „Валпургиската ноќ“ од „Фауст“...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Босфорскиот проток, и од европската и од азиската страна, сиот е претворен во ривиера и место каде што живеат позамошните, зашто овде, на благите падинки кои се слуштаат до црноморските води, секогаш е свежо и дува ветре, што ги ублажува пеколните жештини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Јас секогаш се молам на Божјата Мајка, да ме издигне над земјата- небото да го сетам, тоа сето е поврзано.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И сиот е тука во засебна светлост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сето минато ми оживува, а сето е мртво.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сиот е испрашен, небаре избрашнет воденичар. И обрастен е во лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се созема човекот. Ама сиот е воден во лицето од солзи и од пот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како да се напијам, велам јас, гледај сето е жарје и пепел, да му бам мајката, еда, јас немам цедилка на устава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сето е со кучешки загребини, некаде издраскано и одрано, а некаде со тиња, со налејано песочиште. 55
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)