Тоа што го држеше в раце, малку поткренато за да можеме да го видиме, секако беше сестричката на Ташко.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Но кога ја отворил стрико Никола Мала врата, на месечината веднаш се видело дека човекот не е некој поганец; в раце држел детуле, сето завиткано со кожуви, а по себе водел коњ, и го пуштиле да влезе внатре.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Беше тоа нешто сето завиткано во бело и едно малечко лиценце - колку половина дланка.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)