Сите видовме дека Филозофот е поразен, дека нема веќе што да каже.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Им умрело, го клоцнал некој коњ, едно малечко; никој не слушна да го редат но сите видоа кога умреното, затворено во ковчег и натоварено во кочија, го изнесоа од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Како така“, загрмеа протестни гласови, „сите видовме дека таа дојде последна!?“
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)