Тие еднаш изедоа дури и шапка од козја кожа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Другите сите останаа да се караат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Сите останаа вкочанети и со отворени усти, а еден ни висок, ни кус, се обесвести од чудо.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Сите останаа без збор, а Турците си рекоа алал за оваа жена, која иако не беше Турчинка, знаеше да се стави на правото место.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)