Далеку од тоа дека мајка ми беше намќор, напротив, беше позитивна и ведра жена додека не и потонаа сите бродови.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Во миговите на разведрувања можеше да се види целото пространство, панорамата на реката, трите града, пристаништето, доковите што се збиваат покрај водата... пругата... сите бродови кои заминуваат... кои пак поминуваат малку погоре... зад брдата после полињата... кон морето, после Шатам... Тоа беше единствено чувство...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)