- Ќе биде сѐ добро, - рече толку тивко, што ѝ прозвуче сосема спротивно.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Нашиов кутар народ мисли ако јас се заземам во уќуматот или во шеријатот, сѐ добро ќе се реши. Сон немам.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сѐ добро испадна со мојата болест, а чувствувам дека ти повеќе не ме сакаш, можеби е друга во прашање, но што и да е не се измачувај“.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тие, Акиноските, горди и довечерашни лути непријатели на Турците, многумина нивни блиски соплеменици паднаа во боевите против турските завојувања на Македонија, ниту не можеа да помислат на исламизирање; беа длабоко уверени дека единствено е добра и исправна верата христова и силно ѝ беа предани нејзе, а Лажниот Мустафа, пак, за сѐ добро известен, како да негуваше одредена почит за нив, како да не сакаше да ги понижи повеќе од што беа понижени со самиот факт што тој, туѓинец, господари со нив, довчерашни византиски господа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)