Важно е дали таа претпоставка содржи некоја смисла, дале е некој конец на кој се фаќаш да заиграш.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Според таа претпоставка (за чии детали ве упатувам на својата книга), “moustiques domestiques” веројатно претставува магичен звук на кој, поради римата, целта му е да ни го сугерира дополнувањето кое е неопходно за вториот дел од реченицата: “Demi-stock de mystikue”, додека “la cure d’azote sur la cote d’Azur” упатува на воздухот како основен елемент на алхемискиот опус, благодарение на кој може да се заслужи „cote d’azur“ (Азурниот брег), т.е. Небото.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Јадевме со сласт која надополнуваше нешто непрашано или некажано, така барем ми се чинеше, но таа претпоставка за мене стануваше сѐ понебитна пред комичната слика во која доминираа задебелените црвени мрсни усни на Крумета развлечени под мустаците како пренапната пластика низ која, постепено, неговиот длабок, затемнет глас се раздробуваше во рапав, метален кикот кој повремено се слеваше во три обични збора: „и така натаму”.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)