до госпоѓицата осуденик допираат само крпчиња пареа од одалечениот свет- бледите испарувања се распрснуваат низ шумата- нема каде да се оди- за госпоѓицата осуденик нема ни најмало патче- таа всушност и не постои- дише чекори зборува дури се храни и води љубов но животот прекинал со неа ни здивче ветер- во шумата сум- во салата сум-
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Додека Едо уште се досетуваше што таа всушност прави, таа ги извади гаќичките од под вода, ја крена раката над главата мафтајќи со нив и го праша: „Ќе ми ги држиш или да ги фрлам“, рече спуштајќи ги да паднат во вода и да потонат на дното.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Само што, Сандерс и неговите книги може да имаат поголем ефект отколку слоганизирањето во стилот на Лири.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Објавена пред пет години во екот на општата Екстази паника што владееше во раните деведесетти, „Е е за Екстази“ беше одлично сумирање на сите достапни резултати од научното истражување на дрогата, истражувања што покажаа дека, спротивно на тврдењата на таблоидите, таа не е „убиец“ и дека ако се зема во вистински контекст, таа всушност може да има бројни корисни ефекти.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Уште кога беа спомнати раните плодови, мислам дека Самоников ја сфати пораката, или ако сакате метафората за брањето, што симболизираше нечии судбини гравирани со знакот на минливоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Овој разговор се водеше помеѓу Зрновски и Јана пред да ѝ го постави Зрновски она провокативно, а по мое мислење и неодмерено прашање, дали ѝ се допаѓа новиот млад пријател и тоа во присуство на Самоников, а Јана речиси во истиот момент со прстот нерешително покажа кон мене, како да избира помеѓу многумина, и покажувајќи кон мене таа всушност ја крена раката за да го скине јаболкото, си реков и сетив дека црвенеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Преживуваше така што омразата кон своето постоење, кон оние нешта од животот кои ѝ беа поужасни и од непостоењето, ја делеше на две.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И дури многу подоцна, кога беше доцна за сѐ, ги сфатив тие зборови: изговарајќи ми ги мене, кажувајќи ги за моето постоење, таа всушност сакаше да си каже и на самата себе: “Ќе беше подобро да не се родев.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
-Види ги белите облаци, погледни ја сината распространетост која е ништо. Таа всушност е сѐ.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тоа ти е еден вид на дисциплина. што таа всушност размислува е што ќе се случи кога ќе заврши летото.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Понекогаш кога е исплашена, се смирува размислувајќи за Мерилин Монро.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Што ќе се случи ако таа не може да го натера бебето да престане да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)