Таа длабоко воздивна. „Ќе можеме ли да размислиме за тоа следните денови?“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Сега беше застанат над таа длабоко вкопана бразда и знаеше дека тука поминал еден од оние сами диви вепрови, еден таков самјак, каков што може само да се сонува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таа длабоко беше потоната и ако само за неколку минути не дојдеше да ја земе, не ќе ја пронајдеше дури до пролет.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)