Таа структура не е видлива, не е нешто целосно и еднообразно; таа натаму мора да се соочи со состојбата на нецелосност во врска со идните можности, една отвореност неизменета со каква и да е статична или дефинитивна верзија.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
ИЛИЈА: И како му било, таа натаму си останува мене да ме сака. (Издивнува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)