Најстрашното беше што ние почнавме да веруваме во таквите бесмислици.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
А што да направи тој, кутар, сепнувајќи се од сон среде ноќ на таква бесмислица, освен да ме теши не размислувајќи, да мрмори сони си, полжавче, само ти сони се, лошо сонче, како што јас тоа го правам со децата.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тоа се такви бесмислици, таков апсурд, навистина!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)