Ако беше жива се ми се чини дека ќе се радуваше на секоја моја несреќа. Таква мајка ме роди“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во тој миг и каменот се покрил со лилави сенки на соништа, под чија топлина луѓето пееле здружено восхитувајќи се од решителноста на жените - добро е, од такви мајки се раѓаат јуначиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не сум јас мала, разбирам дека ти е таква работата, поврзана со одење на странски филмски фестивали, и не се бунам, трпам, те чекам да се вратиш, тешко ми е, ама, што можам кога таква мајка ми се паднала, да мора службено толку често да патува... ... – Е, како често? – ме прекина таа – најмногу два-три пати годишно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога ја видовме таква мајка и ние почнавме да плачеме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- А, малку ли е тоа?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Ајде, не цимоли“ ѝ реков. „Ти беше убаво додека беше под мене.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)