Речениците му беа неуверливи и смешни, едно такво писмо можеше да го испрати в лудница.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Го вртев во рацете и се чудев, зашто такво писмо, без печат, со букви што светеа со чуден сјај и од кое се тегнеше конец пареа и исчезнуваше во воздухот, од кое павкаше миризба, тоа писмо како да беше дојдено од некој друг свет, од некој друг живот. Зад живот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
— Зошчо те викна? Да ти кажа да не пишуаш такви писма.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поради тоа постои голема веројатност да дојде до двосмислености додека се чита низа од пиктограми, и се покажало дека многу такви писма биле премногу тешки или невозможни за дешифрирање.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Едно такво писмо би било чист доказ за ширење „странска, капиталистичка пропаганда”.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)