те (зам.) - води (гл.)

Бабата: И немој веќе да ми крадеш цигари, ти мала изопачена мивке!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Инаку не те водам на „Снежана“! 2.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Тики, ти дојди со мене.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да го заборавиме тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе те водам кај Чедо, во овој момент неговото присуство ми е неопходно!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што ќе ми подариш денеска? (Станува од шољата, застанува зад него и му се обесува на врат) Лобо: Чекај. (Брои на прсти) Во понеделникот те водев на лосос и кавијар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Ела сега кај што те водам јас. Да видиш овде што вино има! Она горе пет пари не чинеше.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На разделување Борис љубезно го покани Толета: — Ајде, брат Толе, да те водиме во Бугарија, да се одмориш малку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку да не се мирисаа Ѓорче, Пере и Петре со Бориса, Гарванов и Тренков, положбата во која се најдуваа им наложуваше да се помагаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Вечерва е Нова година. Ќе те водам да видиш нешто.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ој, сирото! - пак сожалително воздивна куклата. - Да те водам со мене на Месечината.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој само се смешкаше; одеднаш рече: „Луцијо, сакам да ти ја покажам таа светлина и таа музика; затоа те водам со мене“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Правам напор да ги пооддалечам барем за момент сликите на сеќавањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неизречени, а сепак те водат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Слушај, дојди со мене, можам да те водам во кино.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Добрата Душичка ги пружила рацете кон масичката до креветот, заграбила неколку коњчиња, цветови и ангелчиња направени од дрво, и успеала да ги пикне во џебовите од ноќницата пред нејзините браќа да ја зграбат и да ја изнесат од просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не постои повеќе овде за тебе,“ ѝ викнал едниот од браќата, ја грабнал за рамената, и ја истуркал од креветот. „Те водиме дома засекогаш!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред две недели, се врати оној мојон од Пловдив и ми вели: „Облечи се, ќе те водам на едно место“.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Не сакам да умрам. - Твојата оданост те води натаму.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ако не си женет, поведи ме со тебе, вели Левтерија. - Каде, велам јас, кај да те водам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да те води само порокот, а не и разумот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не оди кај него, му велам, нека не те лаже, Не те вика тој за играње, му велам, не те води на арно место. Сам нека си игра, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одиш така со нозете една пред друга, како по некоја замислена права линија. Те води низ лавиринтите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Погледни ги, спијат со насмевка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеро Жерав му се врати на својот пријател Водомар, зошто поверува дека овие двајца ќе те водат кон целта место него.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во тој план можат да бидат јазиците, границите, митовите... Те разбирам прифати Камилски каде те води мислата!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
3. АМИ ЕДНА СТАВА ШТО ИМА, АЈ МИ СИ ОДИ - оди си, значи, во небрано лозје да те фатат, па штом полјак те улови средсело да те води да не знаеш ни роденденот на која ти е дата...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тоа се специјални бродови за туристи коишто те водат по водите на Тихиот Океан, за да ја видите атракцијата "орки".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Со прстите на својата смеа што кружат во муграта наслутена те вадам од ова задушено купе што живее со здивот на тунелите и те водам во синиот и широк сон на јавата да се одмориш во зеленилото на пристигањето.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Сѐ е толку таинствено, ама жарот на лудото срце да дознае што се крие во оваа невидена, ретка земјина форма, го потиснува стравот и те води, речиси насилно те влече кон тајната.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Јас реков „Кое име ќе ми го дадете?“ Тој рече, „Кос“. Знаеш што е кос? Птица.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас реков „Луди сте? Ќе ме истакнете на главната линија со лажно име?“ Тој рече „Да“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој ми рече “За да те заштитиме, ќе те водиме овде под лажно име”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе ти дојде за смеење, па ќе се сетиш кај те водат и, смеењето ќе ти се поткине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го гледаше и му завидуваше: - Блазе си ти тебе, низ зелени треви и убави цвеќиња патот те води, а златното сонце те грее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не беа како обични наставници што те водат на летување, туку како другари, повозрасни другари кои знаат што сакаат децата и знаат како тоа да им го овозможат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прекрасни петнаесет дена! Дома како дома: свој кревет, своја соба, сѐ на свое место, не попусто се вели, секаде е убаво, ама како дома- никаде. Најубаво е дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Останувам, а после јас ќе те водам на колачи во „Канела”, сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Важи – се согласи таа, нѝ сврте грб, мавтајќи со рака преку рамо, имитирајќи ја Лајза Минели од филмот „Кабаре”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)