те (зам.) - кара (гл.)

- Што?! – рече мама. – Сега ќе се преправаш дека ти се спие само за да не те карам, нели?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Мачно е постојано да стоиш пред непознати луѓе и постојано да чекаш да те караат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Мја-а-а-а-а-у! Мјаа-а-а-а-у!“ - викаше таа тргајќи се „Пушти ја! Мама ќе те кара!“ - извика Бранко.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Мила – ја замолив – стани сега и оди да вежбаш, да не те караат после, а јас ќе ја прашам мајка ти дали ќе ми дозволи да те слушам. - Сакаш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Навистина? – се израдува таа. – Нема проблем, седи и слушај ме, така полесно ќе извежбам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа го засили плачењето, а јас ликував во себе: - Така ти треба, да видиш ти како е кога те караат.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)