те (зам.) - послуша (гл.)

Знаеш, вели, може ќе те послушам, може ќе дојдам да спијам со овците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тогај 'рслано станал, та побегнал и си рекол: Навистина, на земјата од човеко и од мачката нема појунак!# И отишол, ја викнал кривата мечка и ѝ рекол: - Ти ми кажа право, ама ја не те послуша: навистина човеко бил појунак!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)