те (зам.) - удира (гл.)

Баш тогаш некој од зад грб те удира по рамо: Мојсеј веќе се вратил од Синај: потпевнувајќи реди пасијанс и со флуоросцентот од десното око се мачи да ја осветли иднината која и онака редовно задоцнува.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
” Понекогаш зборовите му беа тврди како камен: чиниш ги чувствуваш како те удираат; понекогаш му беа меки и милозливи што како пролетно ветре ти ја галеа и раскрилуваа душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Хотел „Нова Ружа“. ВИЛИЈАМ ГИБСОН Седум изнајмени ноќи во овој ковчег, Сендии. Како те посакувам сега. Понекогаш те удирам.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Те удира миризба на влажни алишта, на исцапани нозе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стражарот те удира со камшикот, велам, а детето ја испушта дојката и, од уста, му се истура млекото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Навлезена е длабока есен и дува, студи, по коски те удира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ тераа да вршиме трње, вели, боси нѐ тераа да трчаме по трњето, вели, оптежи, приврши, те удираат, те дупат, јаго, јаго, а крв ти капе од стапалата, оптежи, приврши, нѐ сакатија...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден те удира, а друг те исправа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А едно жешко време беше згазило: еден припек те удира озгора, а друг те начекува оздола.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој ќе те удира, а ти ќе се превиткуваш, ќе потсинуваш, ќе се собираш копец во вратот и во срцето, ќе ја собираш устата, ќе ја собираш раката и, примижувајќи пак ќе ја подаваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не те задева и не те прави да сакаш да умреш за него.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не е како опојниот жар на тропските краеви кој како со тупаница те удира во глава, заводнички и распален.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таков ѝ беше впечатокот за Хаваи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)