тебе (зам.) - да (сврз.)

Организацијата пак сака друго: Секој наш човек — рисјанин — да постане јатак, секој да постане селцки кумита; дење да ора и копа, ноќе да тргне со тебе да ти помогне во твоата работа ако ти е тешка сам да а свршиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тиа што ќе откинат и побегнат, да не можат да се вратат веќе, макар колку аскер и заптии да доведат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Токо шо можиме, бре, побратиме, ние со тебе да правиме?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо сакам? Зар не гледаш шо сакам? Сакам со тебе да умра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој гледаше во мене и рече: „Не можам тебе да ти ја вратам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Пушти понешто и покрај тебе да помине.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ДЕПА: Ама што ти треба тебе да расправаш дека Бугарите му викале на маче коте.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Жив да си и вековит бре, Панде, ти нас — господ тебе да те насмее. (Како горе општо смеење).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни стана мил, близок и доверлив. Затоа решивме тебе да ти се јавиме, да ти се исповедаме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Да ги пуштиш за извесно време сите нив да ги носи врагот и тебе да те остават на мира.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сакам со тебе да го изненадам Саво, а историјатот за нашето патешествие ќе ти го раскажам со филџан кафе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Како не роди мајка ти една вреќа гасеници, вели Наќе, само тебе да не те родеше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не сакам да ја видам, му вели татко, а не сакам и тебе да те гледам, му вели, и си пие цигара, се пули в земја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Туку дојди, рака да фатиме, вели. - Да ми се фатиш, вели Наќе, поарно да ми се исуши раката, отколку со тебе да се поздравам, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Истиот ден, некаде приквечер, дојде мајка ѝ: „Томе, сине, татко ти и јас имаме нешто многу важно со тебе да разговараме. Биди долу за половина час.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Безумник, брза, трча, вјаса, цел свет со невидена брзина го помина , до тебе да стаса.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Додржало кревко душиче тебе да те пречка - ама повеќе не можело - препукнало...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Те погледнав свету И мрачен ти беше (божем погрешен) Црно на бело крстозбор решен Кон светлина божем почна да идеш Но рабови тенки, кршлива рамка И овде-онде-пак црна дамка Те допрев потоа за сигурна да бидам Дали по патекава мека и тенка Можам воопшто на кај тебе да идам Или мене само така ми се виде А по текот твој и други видов нешта Девојка невешта по истиот пат Со мисли во облаци чекори кон Ад Со допир стаклен и смирен поглед Ко кукавица птица в незнаен лет А зад неа: надзирам јас со двоглед: – гледам кристално јасно низ овој проѕирен свет! 2001
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Се пробива меѓу луѓето што се растоварат и го подзабрзува братчето Поарно да останеше во вагонот, вака можам и тебе да те загубам!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ќе дојде време и јас крај тебе да не бидам.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Да се седиш мадро, неќу јас заради тебе да ми се смеат чупињата!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој со полна уста му одговори на Стојана: — Море јас се жени, брату, и се оджени, токо гледај сега побарај ти некое пупулче тебе да те прожениме, да ти се наиграм на свадбата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Татко ти гревот да ти го бере - продолжи вториот - што те пуштил тебе да одиш на пазар.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Наместо под девет земји девет години пред тебе да ме закопаш Ти ме остави да скитам по патиштата Со сите да те барам и нигде да не те најдам - Така ме раздаде. Така ме уништи.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Ајде, речи отворено дека знаеш и за транзиција и приватизација, и за демократизација - и разни други - ија, може и КРИзација, речи дека не сакаш за тебе да има табу теми!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Мими, мама таму сите ги советуваше и не ќе беше фер тебе да те фали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Но зошто од тебе да правам великомаченик? Тоа можам кога сакам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Можат и тебе да те казнат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И на тебе да му се види убавината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не станува, вели и те моли тебе да ја будиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На трчање креваш нешто од земјата, се мачиш и земјата да ја натераш по тебе да тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакав само да знаеш, вели, но да не шириш за ова, жити тебе да не кажуваш!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- И ти мене ми пречиш, - рече другото. - Ни јас никогаш не можам од тебе да видам што има на таа страна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)