ти (зам.) - е (гл.)

- Што, ајдукот се најде ли? - Не ти е гајле, реков слушајќи ја оддалеку пијаната песна на Генералстап.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
— Да не ти е тешко, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па, дури јас влечев од натисканите торбулиња што кога ќе го отвориш патентот се расцветуваат како свежа зелка, а некој би рекол „пуни ко шибица“, тој се нудеше да ми помогне, и онака, сега знам, не „ради реда“ ме потпрашуваше: „Од каде ти е ова робава“, па „од каде ја носиш“, па „како ја пренесуваш“, па „како ја озаконуваш?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Немој на ветер да ми гори електрикот!... (На Зафир). Вечерва тебе ти е редот да чуваш. (Си оди).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СПИРО: Ова ти е: удрила чума во сатовите!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Камилски беше изненаден од ова прашање: чуму му е на учен човек како Татко ова наивно прашање.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Да ти е алал! - рече дедо Иван. - Ќе биде од тебе човек.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многу ми го фалат бабо курвичето твое курвичето твое бабо ептен малолетно целиот град бабо слушам бил со него со твоето курвиче бабо малолетно Ај што е малолетно не е толку штетно курвичето било бабо куриозитетно паметно ти било бабо и премногу спретно директори и господа ги служело дискретно Ајде дали знаеш бабо кого чуваш в куќа техничарче право бабо била твојта внука од куќа во куќа бабо внука ти е блудна по неколку абортуса и еве пак е трудна
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Јас си ја бркав работата колку што можев, не беше лесно да се довлечкуваат материјали горе кај црквата, а гледав што се случува: Симон исчешлан со ниската руса коса, испеглан, се качува на коњот оддеднаш, гордо, како кога некој те гледа и ти е важно како се качуваш на коњ, да не изгледаш клекав.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
ИДЕИТЕ НА АДА - Лето во Скопје, тоа ти е како зима во Гоби.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Ова пак е Молитвеник, да не ти кажувам колку ти е тој неопходно потребен, човеку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Нека ти е простено, велам, ама ти не ме остави, туку господ.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Камилски, веројатно свесен за помислата на Татко, веројатно за да избегне да ја слушне, прв започна да зборува за тоа: Брате, ти ја донесов бараната лупа! рече Камилски и му ја подаде отворена кутијата со една лупа. Таа ти е подарок од мене.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
ТЕОДОС: Убаво, не само отспреди. И топуците.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Измислив приказна дека си болен на умирање и дека последна желба ти е да му шепнеш нешто важно на Рус на уво.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ти знаеш колку татко ти е мирен, сталожен човек.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Стоеше и гледаше во слушалката. -Хм... Што ти е телефон!?...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
9. ГЛЕДАЈ ГО НЕ ОГЛАМНИКОТ, АМИ КОЊОТ - штом веќе си џамбаз, трампењето да не ти е криво, знаеш, твојата прескакулица "ОД КОЊОТ НА ТРОЊОТ" сепак за во циркус е, а не и за обичниот живот...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
СИМОН: Страв ти е тебе од темно? Не! Мене ми е страв.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Дафино вино, еј!... (Другите прифаќаат). Дафино вино, еј! црвено вино, еј! Момчето ти е заспало на Кара-камен планина.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Сонцето многу ти е влезено в облаци, вели Филип Хаџиевски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Не јаде штрк телци, а чедо, туку лели ти е страв, бркни го.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Не си деклариран, разбираш? Толку ли ти е тешко да се декларираш? Па еве и Земанек...“, рече без да заврши, без да ме погледне во очи, онака свртена со грб и јас гледав како полека ја ведне главата и дека плаче; ребрата ѝ се ширеа и спуштаа како кај кораб неосвоен од туѓ морнар.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од каде ти е бундава? – Зар не се сеќаваш, татко ми ми ја донесе од Италија!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Што ти е? Ти се гади ли од нив?“ „Од сите можни ужаси на светот... стаорец!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Зошто ти е? – го прашуваа и Турци, и нашенци.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Така ти е, - си мрмореше тој дури си седнуваше во фотелјата, шумно дишејќи низ нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Добро“, ѝ рече конечно. „Ќе те земам за жена, но само ако ми кажеш од кого ти е детето!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што ти е тебе денес? Сево време зборувам, а тебе како да те нема?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Зарем ти се плашиш? Страв ти е? Долната усна ѝ трепери.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Што ти е? Нешто си ми бледа? Да не си болна?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
СОЊА: Тој е непоправлив. (Пауза) Што ти е тебе? Трепериш.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Па, да речеме... - Тебе, дедо Крсто, важно ти е чупчето да не остани да повторува и даскалот да не ја „дери“, како шо рече вчера, нели?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не ти е жал што си згрешил, жал ти е што сме те фатиле“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
„Гледај што најдов“, му велам на Јована. „Фрли го, што ќе ти е“, вели тој.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овде ти е куќата отворена! продолжи Али Фети.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Толку ти е жал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Прости ми, татко! Прости ми, мајко! Ако нешто сум ви згрешила. - нежно им ги целиваше рацете на своите родители. - Простено нека ти е чедо и од нас и од бога!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нели ти е срам да седиш овде скриен како баба?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Враќање в село нема. Тука ти е местото! - му рече командирот на чичко Анѓелета.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
НАЦА: Доста, бре, папагал!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Од денес не смејш да излегваш. Забрането ти е. Не смејш да имаш контакт со тој човек.“ Томаица беше пребледена.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
- Го слушна Чауле што рече? Нема лага кај нас - му се насмевна Мајката на Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Алал нека ти е, ти си некој аклија каур! Ама, анасана, како мислиш да ја ѕидаш џамијата?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Што правиш бабо, ова ти е доручек?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тиа што ќе откинат и побегнат, да не можат да се вратат веќе, макар колку аскер и заптии да доведат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вака, тој те тепа, а тебе ти е жал да му вратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа ти е, како да ти речам... Го гледаш небото полно со ѕвезди и си одбираш една, ја гледаш, ја гледаш и си мислиш дека е само твоја и си мислиш дека ќе ти донесе голема среќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
ПЕТРИЈА: Да си ми жив, куме, да ни крштаваш, да ни венчаваш! Да ти е жива кума Праскарева и кум Томче! Господ снаа да ти даде! (Пие, на Арсо.) Повели!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Чуварот сега со интересирање ја погледна. - Види богати... што ти е таа? - Сестра ми. - Постарава... - Мајка ми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- - Треба да ти е многу жал, бај Рангеле?- Не прашај... И жената ми умре ама што!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не ја знаете ли пословицата: „Пушти си ја ногата колку што ти е чергата“, чергари парталави!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Истиот ден поминавме фаланга. А фаланга, тоа ти е да те тепаат пет-шест полицајци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зарем не ти е доволен мојот збор, мојата заклетва пред Богородица?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Саше, Сашенце мој, не плачи, Бак се врати – викав јас истовремено, ама од неговите пискотници, толку силни и неутешни како некој близок да му умрел, и од викањето на Тета, тој мене не можеше да ме слушне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Зборуваше, а очите ѝ ги гледав заџарени и насолзени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не знам, треба да видам, - рече Крсте, и придаде со подруг глас: - Треба да знам зошто ти е.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Како напредува Алексеј?“, прашувам јас, најмногу за да ги одложам непријатните нешта или да го свртам разговорот кон помирни води; сѐ ми се чинеше дека татко ти е затечен, можеби и збунет од посетата но и од директниот настап на Иван Степанович па смислуваше некои објаснувања во врска со оној проклет Корпус, но не сака што се вели прекутрупа и необмислено да истапи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Колку ножови си имала! Малку ти е еден? - Тапи се, ниеден не врши работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Татко ти е мртов херој“, ми рече Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
— Што ти е Небеска, вели, ти нешто криеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум клекнала, а тие викаат: — Што ти е, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Санким сега ти е севте. Шо зимаше за нашите, ќе земиш и за воа, и воа е наше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Моите се обидоа да ми помогнат, се разбира во корист на Маврово, а главен аргумент им беше – излегувањето во градот нема да ти побегне, дискотеките ќе работат и кога ќе се вратиме, а и другарките и другарите, ќе те чекаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А во себеси мислеше: „Јуначиште! Војвода! Да ти е алал!“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со телевизорот исклучен, во собата владееше штама.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И ова ти е некоја ,територија на Горачинов", си мислам, и само ги преместувам рацете кај што не може да ми ги досегне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеш да се консултираш со Борис. Појасно ти е малку?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
— Зар не ти е срам од Апостол Макаровски и од Манол Форевски, му велам, заедно сте растеле?!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас за воденицата и за Пребег сум се фатил. Иди, искорни ме ако можеш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако кажуваш, кажи нешто убаво или ништо не кажувај. Што му е некому гајле што тебе ти е страв од темно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ако нешто не ти е јасно, не отфрлај го: засолни го некаде во главата. Некогаш само ќе ти се разјасни...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но сите братски и другарски, ме тешеа. - Немој, Јоле, не биди таков! Што ти е гајле - таа е од дедо ти...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Еве го, побратимот Ристе ти е твој човек, нека рече, зборуам ли лошо?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Е, добро де, не викај толку! Ништо не ти е, малку те гребна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Каљостро: Трогателно... Интересна ти е онаа синтагма: колено - колено, ти ебем, фасцинантна фигура, колена...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кај ти е Горачинов, ме прашува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И секогаш се плашам дека, оваа што има документ со печат за врската, ќе си го заборави клучот и ќе се врати за да го земе, ама ете госпоѓата е многу добро организирана и кога го напушта својот топол дом со список за неопходните работи, како клуч од автомобил, пудра течна и влажни марамчиња, не сака никакви изненадувања и тоа ти е!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Што ти е, Јоне, ќе се повратам, кај те боли сега, кај те штрека, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И од тебе ми е страв, повторуваше целата избезумена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Замисли да ти се децата џимрии, па пребаруваат - едни јадат боранија, други не сакаат ни да ја чујат, едно сака месо со компири, друго не меша протеини со јаглехидрати, а само едно „веге“ па ти е многу, па, мораш секој ден да ги препрашуваш кое има „дејт”, заради кромидот и лукот што секогаш заради евентуалност го служиш одвоено.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
До нив, како да се веќе под иловица, достасува ехо, двојно, на два јазика, но со иста смисла, нешто како ако ти е жал за мене , земи копач откопај ме.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
ТОМЧЕ: (Го вади од џебот саатот и го клава на уво.) Не работи. Не сум го... (Го навива.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Секако си се метнал на мене!“ рече тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Што ти е човекон, ми шепоти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Божем го задавува му рече: - Умирај , будалче, ако ти е мил животот!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Која ти е жената, ќе ме подбидуваат, вели, а јас ќе им речам: една вдовица со мало дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Уште нешто, јас и Пеличка од тебе бараме да ги фрлиш тие машки пантолони, во убави роби да се променуваш за да се види дека ни една мома не ти е рамна во убавината!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Каде ти е заклетвата, Леме, младинскиот морал, човечкиот дух?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Се скроти?“ ме прашува тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кај ти е митралезот?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
БОЖАНА: Млад си, ќе спечалиш...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Што ти е дете? - нежно запраша мајка му и стана. - Ништо, - низ солзи одговори Бошко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Тоа ти е исто ко ја да ти дојдам дома и на жена ти да ѝ кажам шо да праи за ручек, а ти да не смееш да писнеш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Море ќутуци учам, ќутуци и цепаници. Каде ти е кадифето?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Од меаната се зачу народната песна: “Дафино вино црвено, момчето ти е заспано момчето ти е заспано на Каракамен планина! Тука помина четата, гунчето му го зедоа... “ Во меаната одекнуваше веселата песна.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Само толку кажува песната за овие пелистерски јунаци и завршува како што почнува: Ој, Лумане,Лумане, Ој, куче касапско, Не ми ти е ланската година!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но тоа ти е животот: ти го плевиш а плевелот и понатаму расте. Се фатил за земјата и не се пушта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и сето лице ти е посвечено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЕВТО: Да не сакаш да леташ? Што ти е човек.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Беше лесно да се забележи дека таа во мое отсуство пребарува по фиоките.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Од кое дело ти е оваа реплика? - Не суфлирам, кажувам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Простено ти е Велико, вели Неделко Сивески, кај ќе ме познаеш кога и јас не се познавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се колнам не е дубара, свет човеку: така беше. Ако ти е жал за мене земи копач откопај ме ... (Народна.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
— Кај сум нашла леб, мори мајко, кисела ти е маштеницата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ПЕТНАЕСЕТТА ПОЈАВА ТЕОДОС
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога ме испраќаше на скалите, ми довикна: - Немој да заборавиш да го адресираш писмото за Игбал, па утре ќе го испратиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
БОЖО: (Покажува на машинката.) Од кај ти е тоа? ЈАКОВ: Од Јужна Америка.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ЛУКОВ: (Ги зема, ги прелистува и потоа погледнува на саатот.) Точен ли ти е часовникот?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ама, таму што немало да видиш, а пак не ти е за верување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некоја лигава влага ти се фаќа за косата, за облеката, ама пак ти е убаво. 9.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајка му му вели: „Знам, тешко ти е, синко, но мораме...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А и страшно беше надвор, во тие долги зимски ноќи. Ти е страв да погледнеш, а не да излегуваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Незгодно ти е да му кажеш, да се искараш со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Тоа што ти го нарекуваш храброст, тоа ти е, батка, неговата себичност, ништо друго - ми се потсмева брат ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
КОСТАДИН: Оди, братче ти е. (Пауза. Си ги допиваат кафињата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„А уката, Филозофе? Каде ти е уката? Човек учен како тебе мора да има многу книги.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Крвта вода не бидува. И нејзе и тебе ти е татко...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Можеби не те разбираше бидејќи не беше сигурен што сакаш, каква ти е намерата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да ти е грев да ги гледаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И не знаеш кај да гледаш, што се вели, ти е страв да ти се сретнат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЈАКОВ: Сега ти текна? Родителите те држеа врзана цел живот, не се бунеше, мислеше така треба, мислеше добро ти е.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Нешто во градите ти е убиено: изгорено, спржено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој знаеше по еден, а по некогаш и по неколку дена од - време навреме да подречува по неколку збора сè за едно исто, како да ги измислуваше, молчејќи, сите свои мисли во тоа молчење, од по неколку часа, а потоа ќе кажеше некому, или напросто себеси, тоа никој не можеше добро да го знае, ќе кажеше што смислил: „Животот ти е цел, еден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ти е најтешко, кога ти се чини дека гласот ти е крик, а погледот - молење, загледај се, нурни се во водите сини, ај, во таа свежина, во тоа шумолење.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Не ти е умот во неговите можеби поучни, корисни зборови, не оти го слушаш тој час, ти просто го гледаш како те краде, како лакомо сѐ следи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Чунки сам знаеш ти стрико; те молам, стрико, ако е кабил, кажи ми како ти е името? ( „Името ми е, Силјане, му рекол домаќинот, Аџи Кљак-кљак, внучко!“)
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но, кој ти е татко? Не знам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ти паѓа жал за човекот, ама повеќе ти е жал за тебе и го испушташ меѓу буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„За почеток - добро. Другпат подобро!“ охрабрувачки го удри по рамото Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не ти е жал да умреш така? Како, го прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Прета двојно...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
(Пауза. Мара ја дига софрата и ја исправува под иконата, а по тоа го собира и чаршафот на кој е ставена софрата.) Брее... што ти е човеков!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ех, што е така, сега можам да ти честитам свршувачката. Ајде,нека ти е со среќа! Твој касмет била.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Од сонце страв ти е? Не! Мене ми е страв.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Што ти е тоа? - праша берберчето. Шишман ги собра рамениците. - Камче, - рече.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Не, ми е срам, страв ми е. - Од што да ти е страв? Толку сум страшна јас?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се буни нешто во нас, а не ти е јасно против кого.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
КЕВА: Кога не можам. Ја нејќе тој неа и — свршено.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти офна од болка што ти е слатка затоа што доаѓа од мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Да не ми ја прља шолјата? Шолјата моја ли е? Јас ли само ја користам? Срррррам да ти е!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тоа сакам да знам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Зошто ти е тебе лисник, вели Дуко Вендија. - Ами, да се најдам во работа, велам, колку да се смешам со народот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога Ѓурчин ми соопшти дека ќе сум морал да ја напуштам фотелјата и да се повлечам во предвремена пензија јас и нему му реков дека тоа е можеби најдоброто решение.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Проста жена, ама мајка ти е не можеш да ја смениш. Таа прва ти дала да јадеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Коле повторно во себеси го дочитува докрај, а потоа почнува гласно и од почеток: „Драги Коле, Можеби ти е чудно што ти се обраќам со писмо, но поинаку не можев.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Синот ти е во добри раце...“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Наместо тоа, со глас во кој немаше ниту трага од лутина или огорченост, туку само еден вид разоружена искреност, рече, „Претпоставувам дека ти е добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И на Ѓурѓовден, на Спасовден и на Свети Тројца на Круша загина Петре наш, на Полената - Ристе на девер ми и на Кулата и Рамна - Панде и Митре на Лазовци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
— Убав ти е лафот, бег, убав.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
СИМОН: Чашка ваму, чашка таму и тебе ти е весело, а попе.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Кажувај, реим ти е душата.“ Стана. Потоа: „Нема што да кажам. Старчево ја украло пушката.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ми се скрши... еве, само три букви...“ шепна разочарано.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако ти е жал за мене, земи копач откопај ме!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И да не ти е чудно ако ги најдеш да печат шилеже.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Може да ти е пришиена во ракавите, во предниците, вели Маса Ќулумоска, или да ти е притаена под шамијата, во косата и ти се пресмева.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зборуваше полека, милозвучно, не го повторуваше истото, а ако се случеше тоа - го менуваше редоследот на зборовите за да ти е интересно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа што имаш криви нозе и дека малку си свиткан напред и шијата ти е втисната во широките раменици, многу не се гледа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мислиш дека и главата ти е истркалана меѓу ѓубрето на земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може ти е чудно што брзам волку, ама ќе видиш дека сум имал право.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Паметам, татко ми нè учеше пред излегување да фрламе поглед во огледало, ете чорапот да не ти е свртен или скинат, да не имаш гнездо во косата или некој конец обесен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се искривува за подобро да ме навредува...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дечко не ти е, исто така? Не ми е ни маж, ни дечко, се смее таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На одење ја фатив за рака и ќе ѝ речам: — Кога ќе ти е многу тешко да дојдеш и да ми кажеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
-Што ти е, праша Ѓувезија Дубровска. -Ми е страв, рече Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Задржа поглед на синото небо и со подзамижани очи, тој праша: - Велиш веленцето ти е даровно и на него си ги израснала и чедата и внуците?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Алексеј го запишав во училиште! Почна да станува човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Отпатувај ако ти е мака, ако чекаш - отпатувај пак, Возот - патник во ноќната мрака ќе расфрла нов и светол траг.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
- Ами, кај ти се децата, вели, кај ти е Ѕвездан и Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Затоа ми е страв и од тебе, рече Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Живееме заедно, тоа е исто како да ми е маж, ама не сме регистрирани, но не е важно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Кој Онисифор, мајче, ако не ти е тешко да покажеш со пресветиот прст? - Овој, Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ете, така ти е кога многу зборуваш! Има сега ти да ми ја туркаш количката!“ – луто му свика К.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Клетвата си е клетва, зошто не пазеше? Жена ти е трудна веќе осум месеци, а ти за сето време не спиеш, се сушиш, спокојство немаш.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вака ли се чистат алишта, глупава Анастасијо? Ова ли е чистота, а? Погледај само овде, погледај (Покажува на палтото.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Иди во пеколот, - бесно рече рапавиот глас. – Таму ти е местото.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
КИРИЛ: Никој овде не поминува. Подобро ти е?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Тоа ти оди едното со другото како умот со главата. Кога ќе заборавиш каде ти е главата, ќе го загубиш и умот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Мислиш дека ти е премреже, а тоа ти било слава. Мислиш -џенем, а тоа џенет.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама голем град, нечист град... Да не згрешиш душа...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Ме обесчести. Сега се смееш во себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ма, какви лулашки! Забрането ти е да одиш воопшто на лулашки, да паднеш таму да се искршиш!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во првиот момент не ти е јасно како можат да ти се поврзат луѓе од едниот до другиот крај на планетата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Левијатан: бел кит - пофалба на Моби Дик од Херман Мелвил - Одмаздата е бел млаз, отровен Жрец Човек не ти е рамен твојот пат, божји прст вперен и прав одек на екваторот заледена душа во топли води одмаздата е млаз, езди на југ!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ама си ја погодила мори, Митрејце, ракијава на солта, да ти е алал!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Па, тогаш, зошто ти е жал затоа што не си ја турнал?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не знам зошто мајка ти е толку задоволна од неа кога постојано забошотува.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Жими очиве, се лажеш. - Жити едното око, другото ти е покриено со крпи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите млади и зелени, да ти е мило да ги гледаш.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Особено, ако само тоа ти е оставено на располагање. „Копнеам за твоите бакнежи во една вечер.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
СТРИКО КОЉО: Кажувај, свату, што е ред за момата да се даде. Адет ти е, адет ми е!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„Не е точно!” збесна Профим. „Тој е овде роден... Ако си заборавила, ако ти е сматен умот, можеш да се потсетиш... Можат да те потсетат и фотографииве...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Колку ти е натоварена чантата, дај да ти ја поносам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ех, газда Таки, газда Таки. Чупето не ти е од болест болно, туку од мерак ти е болно!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И кога ќе почне да тера, да ти е мило да го слушаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само да не е ризично, оти сигурно тој не е останат сам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уф, срцево ми игра од радост! Ајде, Доцко, ајде, волку, стапицата ти е наместена, само да ја нагазиш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога и да му се пожалам дека ме боли глава, или дека имам несвестица, ќе рече незаинтересирано, ништо не ти е, не си болна, такви ти се годините, и никогаш не се согласува да ме однесе на работа, во клиниката и да ми направи подробни испитувања.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
15. КАКО ТИ Е ПОСЛАНО, ТАКА СИ И ЛЕГНИ - а утредента ако видиш поинаку си станал ти ноќните соништа за виновни ги стегни, а не само на леглото да му најдеш мана...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Ако носот ти е бабачко - минуваш, ако не, ќе чекаш следна прилика.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ПОЦКО: Куче! Какво куче, бре пцетиште!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Не ти е лошо и тоа”, рече најприбрано мајстор Миклош.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Мајка ти е дома, ама стрико ти го затворија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Господ нека ти е на помош„, пак сожаливо се прекрсти игуманијата и влезе во конакот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На почеток ти е стварно тешко, ама покасно се навикнуваш да ги гледаш у живо еднаш на неколку години. Ако не се рачуна Скајп и Месинџер.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Деспина ти е на ред, а колку што заушувам ѝ се чакнуваат очите со на оној што ја накитил така убаво книгата за пред Одборот! и на овој дел гласот на Пелагија како да ја разбуричка крвта во образите и на мајката и на ќерката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Бил херој, иако не го запишале како таков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа веројатно само стравувал од она од кое и јас се плашев.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И колку ти е кешот во џебот, толку ти е умот во главата“, им велеше тој на брезничани.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Убаво е да ти е принесено увото до земјата; само на тој начин можеш да учествуваш во разговорот на зрелите плодови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
— Шо ти е, мори златна, шо плачиш, шо сакаш и шо немаш? — ја запраша Толе и зачека да си ги каже Миша своите желби, кои тој веднаш имаше да ги исполни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се каеш, ама све ти е јасно – тоа другарите од Македонија си играат со вуду чоече, напраено у твоја част.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
- Што ти е, Малинке? - прашува мама. - Сите деца се лоши!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Не гледаш? – свика татко ми. – Ни влакно од косата не ѝ недостига, а ти тука паѓај во кома, избезумувај се, баш ѝ е нејзе гајле за нас. – Срам да ти е! – ми се вдаде. – Оди легни си, не сакам ништо сега да знам, утре ќе разговараме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И кај да одиш, секаде тоа ти е. Ќе робуаш ако сакаш да живеиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Интересни вести ни пристигаат од еден писател (тебе сигурно ти е познат) Ернест Хемингвеј кој е самиот учесник во интернационаната бригада заедно со уште една новинарка Марта Гелхорн и редовно известуваат за ужасното секојдневие на војната.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Ха“, се исмеа Тодора, „ами, тебе ти е одамна развиделено, ама ти уште дремеш и сонуваш, мажу!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Сакаш со некој да се видиш, ќе ми вели, веќе тесно ти е дома, секаде ти е тесно, ќе ми вели, никаде не те собира.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Жена ти е трудна веќе осум месеци, а ти за сето време не спиеш, се сушиш, спокојство немаш.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не ти е жал за мајка, Томче? Наместо да ми помогнеш...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сѐ стари куќи во ова Маџар-маало. Пусто. Страв да ти е да погледнеш.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ти знаеш дека татко ти е сталожен, сериозен човек и нема да брза со која било да се ожени.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Ха, ха, - рече Претседателот. А Змејко мислеше: кога си ваков, без ниедна трошка сигурност, и кога неа си ја загубил толку евтино, како овој тука, тогаш не ти останува ништо друго, освен да ги повторуваш зборовите на другите, да ги повторуваш нивните движења, да чекориш како што чекорат тие и да се смешкаш вака проклето изгубено, а смеата да ти е сѐ друго само не смеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ПЕТРИЈА: Леле, мајко! (Се стуткува зад бунарот.) ПОЦКО: Аман, коџабаши, немој!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Да н’ ти е ѓерѓеф, мори, расипан?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Една од жените, свртена кон него со грб, фрли клетва: - И тие од оган да не куртулат и господ да даде очи мајчини да не видат...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
КОТЕ: (не весел). И јас го зедов јузлук ама зошто ти е!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Е, па, лесна да ти е раката, ќерко!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Помислив еднаш да се вратам, и така бев го заборавил клучот в цеб...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Златната она, црната она, што ти е мори чедо што не можеш солзите да си секниш?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Ова ти е да си пукнеш од мака! Ивана го шета светот и била дури во Дизниленд, а ние овде од дома до Млечен, од Млечен на „Плава”, од „Плава” на скали пред влез.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не си сам кога си сам. Сам си кога не си во конакот, оти во меѓувреме келиите се изѕидале ко сотки една до друга; - многу нешта ти се растајнуваат од што душата ти е чиста, од што толкуваш со вера и љубиш со вера… ……………………………….
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
— Ќе ти дадам појас да носиш, ми вели, плодот ти е паднат долу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Никого не познаваш... И убаво ти е, а? - Па ни убаво, ни неубаво... Онака... Секој си ја гледа работата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уф, сестро Кево, се зазборувавме, а не е време. Оваа работа треба денес да ја свршиме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Боже, ти колку го сакаше, без резерва, без отстапница, ама ти си мислела ако појдеш со човек кој има само едно рало чевли, загарантирана ти е љубовта и преданоста, како секогаш да има две страни, од едната богатство, од другата доблести со верна љубов како круна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Освен тоа, не гледаш ли дека се шегував со тебе? Каде ти е чувството за хумор?“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На другите им препушташ да ги постават рамките: тебе ти е добро и без нив!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во секој од овие три случаи ќе мораш да објаснуваш од каде ти е.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
СУЛТАНА: Пердуви да летнете. Не доаѓаш во манастиров. Тука живеевте. Мачно ти е качувањето.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Само од играње топка маицата не ќе ти е толку стуткана, а панталоните не ќе ти се олку прав.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Алал да ти е името што го носиш, измеќарка на чорбаџи Теодос!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Организацијата пак сака друго: Секој наш човек — рисјанин — да постане јатак, секој да постане селцки кумита; дење да ора и копа, ноќе да тргне со тебе да ти помогне во твоата работа ако ти е тешка сам да а свршиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зошто ти е дете без татко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ТРОШЧЕЈКИН: Ама што ти е? Каков е тој тон... Каква е оваа хистерија...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Првите години малце ти е шубе и фуфка кога шеташ по улици.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Гласно си се смеам: ако, никој не те гледа! Како ти е арно, така ќе правиш!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- А, Капинка, кај ти е Капинка, прашува Лазор Ночески. - Капинка одутрина ја закопав, велам, а Ѕвездан за вечерва ми остана, велам и ги кревам очите кон кај што навалува сонцето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
АРСО: Нека, јас ќе постојам... (Гледа лево.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А ти, ела малку по мене“, и Башмајсторот замина покроце кон бараката, зборувајќи како за себе: „Си нашол работа, аирлија нека ти е, само мене ми е страв да не би да биде ова сѐ што ќе ѝ однесеме на мајка ти“, а оној едно време гледаше по Башмајсторот, се подвоуми, Башмајсторот ниеднаш не се обѕрна да види доаѓа ли овој по него, чекореше спокојно, и најпосле оној замина кон бараките.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да ти е срам да кажеш - како.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Затоа ѝ беше потребно по неколкупати да му повторуваш што си рекол, ако сакаш да сфати дека му се обраќаш токму нему, а потоа ќе требаше да му објасниш која ти е намерата или што сакаш да дознаеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
3. АМИ ЕДНА СТАВА ШТО ИМА, АЈ МИ СИ ОДИ - оди си, значи, во небрано лозје да те фатат, па штом полјак те улови средсело да те води да не знаеш ни роденденот на која ти е дата...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Колку те гледам, сѐ полична стоиш. И лицето ти е денес друго: радосно, моминско, младо невестинско!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ѝ се закануваше со сила да ја обесчести, но таа со два збора му одговори: – Ако не ти е мил живот, де бакалум!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Што можеш денес не оставај за утре. Лесно ти е тебе.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Шепоти едниот, шепоти и другиот. Да ти е страв и мртов да те видат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мастиката ти е со снег, момче! - го фалеше Чауле пијалокот на Иле Битолчанецот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Тоа ти е, вели Уља, и плачеме така обете. Се гледаме и плачеме. Солзите ни се среќаваат на лицето од детето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Косата ти е остра ножица од житни стебленца со кои го попресечуваше ветерот да не те краде од мене;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
За време на социјализмот и Златен Тито, да имаш пријател во маалското продавниче беше исто како денес Бранко Црвенковски да ти е втор братучед.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
„Што ти е, домаќине?“ се тргна убавата Калија со претчувство. „За какви грижи зборуваш?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Види богати, ова мажиште ти е татко, а?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Главата ти е како чајник пред да проврие“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Што ти е. Оче Симеоне?“ го прашаа со млака тага во гласот. „Ништо“, им одговори зачуден од нивната тага. „Зошто?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
АРСО: (Пивнува.) А, без гајле пиј, чорбаџи Теодосе, крстено — водичка. Право да ти кажам, кум Поцко, виното ти е слабо. (Му намигнува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Па се дуеш, па се лутиш и сѐ ти е сиво, клоцаш маче, ти се чини тоа ти е криво.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ако ти пуштило малце, братче ти е, ако е куче, пак ти е братче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Некој го сожалуваше, некој му се потсмеваше. Така ти е тоа секогаш.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Додуша, тоа ти е утка, ама ти се брои.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зошто ти е невеста? Ќе ми роди дете.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш слушај – мајка ти е таа што те опседнува!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
— Што ти е Оливера?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
баму ја, седиме така во темницата и се плачеме, сакаме да го подзапреме времето, да се оддалечиме од смртта што нѐ чека, јас веќе си ја гледам мршата како ја раскопуваат дождови, како скапувам и се смалувам, се гледам пред себе си, така, како своја слика да држам в раце, само Силе Плевнеш грчи во ќошот, бичи некои глуждови трупци, ама времето кој го запрел досега, го запирале царови, кралови, тепачи, арамии, врачари и јаки луѓе и никој не останал со него и како што седам така, оп - се обзорува, некоја бесшумна светлинка ни влегува на прсти во собата и со светлината влегуваат и војници, оф мори мајко, ајде вика старшијата, Силе Плевнеш уште грчи и старшијата го клоцнува в слабина и овој рипнува, си ги брише слинките околу устата, сакате поп да ве исповеда, јас не сакам, вели Силе Плевнеш, и без поп господ ќе дознае за нас, знае тој дека на правина нѐ земате на душа и после нѐ поредуваат во дворот пред затворот, а Стеван Докуз пак приплакува, ги покрива очите, што ќе му правиш: тој ти е другар во несреќата, „пријателот ти е роднина кого самиот си го одбираш“ велеше Лазор Ночески, а војниците чекаат со пушки пред нас и ете го дојде тој, офицерот, се тетерави 121
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Срам да ти е, - заискри со очите дедо Ангеле. – Сѐ ли заборави, бре скалунка никаков!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Лицето му пребледе. – Што ти е? – се сврте Беличот и застана.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
„Мамето твое големџиско“, си рече тој, „ќе те сардисам јас тебе од сите страни, па мајка Јана да ти е!“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му застанала и нему главата во огнот, а тој уште си баботи: ко мед ти е кожата, вели, ко шербет ти е потта, и ме гризе, ми ги каса образите, устата, гушата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
БОЖИН: Е, што ти е животов! Роди се и право на работа!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Јадна бабо, писана ти бабо, гледам твоја тага, гледам, бабо, тешко ти е, на душа и срце.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
- А кој ти е оној? - праша Господ покажувајки со погледот кон џамлакот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
ФРОСА: Ама, вистина, што ќе беше бре, луѓе? Јас се разбудив околу полноќ и излегов надвор да видам кое време е, што ќе видиш: она небо ведро, месечина грее како ден, милина да ти е.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Од купот весници, тој извлече еден и ми ја подаде вашата приказна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ама тоа ти е, тури му пепел. Лангзам, олабави се и ти малку, додека се може! Инаку, имам стан, празен, не е далеку!...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Цеца у манастир ти е исто ко поп у јавна куќа, им реков и ги замислив тие бујни силикони во друштво на мноштвото икони.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Кога ќе почнеш казмата ти е како пердушка во рацете, а после полека полека како со олово да ти ја полни некој. - Вистина, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Зошто ти е јакуцка? Да не берам желади.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бабо, бабо, зошто ти е толку голем... Овде све е големо, грандиозно, кабасто, „огромателно“...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Една бескрајна темница во која ти е ограничен и умот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Што ти е, повтори Ѓувезија Дубровска, целата си жива вода. - Ми е страв, повтори Сија Хаџибанова.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Нека ти е простено, велам, едно видување, цел живот ми поврати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ЈОРДАН: (Седнувајќи). Ох, ох!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дончо не се ни завртува туку продолжува да мава со стапот лево и десно без да забележи дека патчето го има оддалечено од рекичката и дека го влечи речиси по средина на една бескрајна градина: лево домати, десно пиперки и гласот на Чана што го запира како висок плет Каде ти е Митра бре Дончо? и дури сега открива многу работнички околу мајка му.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Веќе не знаеш од кај ти е понаблиску смртта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ти е смешно, ми вели и се кикоти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Со тебе, - му рече даскалот и се сврти кон нас: - Ете што ти е неук човек.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Мајка ми извикува: Милке, што ти е? Слушајте со девојчето нешто не е во ред?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Страх ти е да умреш, му вели Гојко, а није ти страх да живиш. Треба да ти е стид што живиш, стиди се!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Татко трпеливо го слушаше, но во еден момент, повеќе во шега отколку како забелешка на излагањето на Камилски, рече: Ќе те прашам, пријателе мој, право да ми кажеш: кој ти е најслаткиот, најмил јазик?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
АРСО: Знам колку ти е тешко.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: А ти што вака рано...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Туку, што ќе правиш, домаќин ти е... И тоа ти го нарекле наречниците.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јас кога размислив подлабоко, дека вујко ти е причина за смртта на татка ми, длабоко се потресов и се покајав што така непремислено ти предложив.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„'Рѓо 'рѓосана, Досто! Си видела сомун, па сакаш погача. Не ти е доста чупе, па требело и дете. Море, дертот ќе го вате ошче еднаш јас кога ќе стенкам долни крај, душата да ми излева!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тажно е да копнееш за една средба само кога ти е животот бескрајно патување, галеби да носиш на своето рамо а да не го чуеш нивното милување.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Сега дали ти е јасно? Сакам жена, не роб...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Мечето? – се чуди таа. – Па нели ти е жал за него, Зоки?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
КОСТАДИН: (Ја пушта). Ех, Симке!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Може тоа да ти е последно замижување, што се вели, и повеќе да не се опулиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога еден лекар, пријател на татко му, дозна за тоа, му рече на татко му: „Детето ти е клептоман, склоно кон крадење.“
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но така ти е тоа во животот: самтајмс ју ит д бар, самтајмс д „Баро“ итс ју!“
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се престрашувам, па му велам: - Со пиење не се враќаат децата, му велам, ако ти е за децата. - Какви деца, вели, кој деца?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
-Особено сериозно звучеше она, што требаше да претставува заклучок: - Кога е во прашање тој оган не дозволувај срцето да ти е скретничар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
ДЕСЕТТА ПОЈАВА ДОСЕГАШНИТЕ И ПАНКО
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Што ти е, сине? – прашуваат загрижено и двајцата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Како ти е сега името?“ „Мурат-ага, ама тоа е привремено.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Доксиме, велам, донеси еден котел вода! - Зошто ти е вода, вели Доксим Тренчески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас читам гласно: Патнику жеден, богат или беден, оваа вода, чиста е, се пие, напиј се, на здравје нека ти е Мирчо од с. Брегово.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Подруго е да ги стрижеа твоите овчји грижи - секому дај и пак тебе животта да ти е полна...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А ти само климаш со главата, ја слушаш како последно да ти е, и ја разбираш, дека сето си го прошла, па и потешко од нејзиното а веќе го гледаш ко филмче во гравче, оловце, кафе....или во дланката.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Денеска тој, утре ние, велиме и се собираме, се смалуваме. Мислиш и главата ти е смалена од студот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што ти е тоа во ракавот? - му забележуваш во шинелската манжетна: тоа е уште на линијата од твојата размисла, зашто се работи за книга, а од друга страна го прекинува неговиот монолог за мезето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Едно треба да ти е јасно: и во ваква неповолна ситуација граѓаните имаат право да знаат каков воздух дишат, навреме да бидат предупредени за можни опасности или последици од прекумерно аерозагадување.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Страв ти е да ги гледаш, вели, мислиш после живи луѓе ќе јадат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
(Потоа дружината, домаќинот и возбудените луѓе се договориле, едни со оган да ги потераат коњите на Турците в пропаст за да не се вратат во кулите, бездруго кратовски, нивните јавачи да ги закопаат длабоко, ни дивина ни пци да не можат да ги откопаат, а оружјето да се сокрие така што за него ќе можат да знаат само двајца - челникот Онисифор Проказник и молчаливиот Чучук-Андреј.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
КУМОТ: Песна ја признавам онаа што кога ќе ја чуеш, дури и срцето ако ти е заспано да ти се пробуди. Ете тоа е песна!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Погледни ме добро, пред да ме чуеш. Јасно ти е: не изгледам како човек што лаже, не сум расипник, не ја расфрлувам својата чест.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
МАТЕЈ: Ова е Марк. БОРИС: Се запознавме. Истеравме муабет сабајлечки. Тоа ти е обетка на увото?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Туку, да те прашам, како ти е ногата? И дали сѐ уште предност ѝ даваш на добрата снимка?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еј, еј, брате сладок, земја па земја! Таа ти е најарен пријател, таа те рани, таа те крепи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Страв ти е од мене, Светле? СВЕТЛЕ: Малку. АНДРЕЈА: Мене би ми било многу.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Потребно е да се каже дека значајниот човек начисто излажа: имаше време, тој со пријателот веќе одамна се изназборува за сѐ и сешто и веќе одамна разговорот го испресекуваа со многу долги молчења, лесно протресувајќи се еден другего по рамо и додавајќи: „Така ти е тоа, Иване Абрамович!“ – „Така, значи, Степан Варламович!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги виде во модрите ниви голите страшила, нивните очи полни со страшна празнина и рече - попе - не - попе, душата ти е празна а можеше на неа на три ката да ја сместиш малата Јана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Затоа и уследи онаа отровна забелешка: -Белки не мислиш дека можам да ти верувам оти пред продавницата си се нашол случајно и тоа токму во моментот кога девојката излегувала, и дека во тој момент ти се родила идејата да и пријдеш и да и го соопштиш големото откритие дека таа ти е сестра, или нешто сосема близу до тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
— Зошто ти е лопатата, дедо?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ѝ носат, и не носат - сѐ така се расправаа, најнакрај Мими сепак попушти и мама Злата ѝ ги обу чорапчињата и сандалките, напоменувајќи: - Да знаеш, ова е вака само денес - затоа што ти е прв ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Треба, треба... Ти имаш со што да ораш. Коњчето нека ти е живо.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А тебе како да не ти е мило што сум си дошол порано.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
ЦОНКА: Бре, што било!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Ми се врати топлината кон неа“, вели Кокоруш во еден расказ, „оној вид восхит што можеш да го осетиш само кон оној кој ти е далечен“.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
- Бојане! Еј, Бојане! - викаше Денко одоздола, - Што ти е?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Знаејќи колку ти е страв да си сама, еве ме овде да го заштитам твоето гнездо од натрапници.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Занеми! - ѝ реков, - Што ти е гајле тебе? ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Ова ти е мајка, вели жената, ај сега оди кај мама, му вели и го поттурнува кон мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Право ти е предвидувањето, брат Ѓорче! Ако немаш шубе да навлегуваш во Бахтијаровата ордија, нека биде и така.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Простено ти е, Луцијо!“, рече. И потем рече дека без разлика на сѐ, сѐ уште ме сака, и дека секогаш ќе ме сака; рече дека си оди засекогаш, затоа што му се гади од сѐ и дека сака да најде мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Значи голема ти е вината, вели, международнаја...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Престани кога ти е најубаво, така чувството останува и трае долго.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тетка Ана се препали. - Саше, Саше, што се случило, каде беше, што ти е, смири се, Саше, престани! – викаше, го молеше, го потресуваше за рамена, го прегрнуваше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
СОЊА: Вера, љубов, надеж. Страшно како тебе веќе ништо не ти е јасно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Тебе ти е мило... А ваму туѓи луѓе се... Што знаеш?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сѐ си е на мегдан! На тие што ве влечат по градот, по темните сокаци, само надвор им е важно дали ти е кус фустанот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Иднината ти е обезбедена“ и излезе.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Чунки сам знајш, ти стрико; те молам стрико, ако је кабил, кажи ми како ти е името?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Гледаш, немам размислувано за таквите можности“, се насмеа мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Боже,“ рече Ливајн, „добро ли ти е Бени?“ Пикник не одговори. Ливајн ги крена рамениците.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
А што ти е Оливера, ми вели. Другарка од војната, ѝ велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Те дрма пубертетот, Бреза, тоа ти е тоа, лутела – нелутела, исто ти се фаќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе се најде некој авалеџиа, бег или наш чорбаџиа шо ќе даде некој грош за децата да јадат, а за второто — неоти и вака главата ти е сигурна?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така ти е речено од наречниците, си заборавил. – Одговорија елените што ги влечеа санките.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тогаш чув глас: „Готово е. Конечно срцето ти е кај мене замотано, во моето ледно ветре.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Па ти мижи, ќе ѝ велам јас, ако ти е срам, мижи, ќе ѝ велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
КОСТАДИН: (Ја прегрнува). Машко, машко!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ги клукаш пациентите со седативи, како нашите баби малите деца со афион да не им плачат додека работат на нива, ги држиш успани како сенки, па одвреме-навреме ќе ги стресеш со некој електричен шок, божем да ги вратиш во стварноста - и тоа ти е целата терапија. Ветер и магла - таа психијатрија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Како ти е сега, синко, го прашувам. - Кај одиме сега, кај ќе одиме сега, вели и топла вода му застанува околу главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На стомакот имав само неколку црвени точки, каде што Маци успеала да ме прободе со канџите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш видов дека од едната рака му виси сплетен камшик и дека умее со него да везе шари по селанските лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Временската прогноза беше пресудна за нејзините префрлувања: - Тенко ти е кошулчето, денес ќе дува ветер, ќе настинеш! или пак - Зошто ја носиш оваа кошула и денес, вчера ја облече!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И самиот се молел со нејасни зборови за своите врсници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И што ти е, јас да не ти ја запалив куќата? И смешно и морничаво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Така ти е тоа во живеачката, продолжи да зборува Огнена Гулева”, му раскажував на Даскалов, „се си мислиме: ако излеземе од дома ќе ѝ го смениме патот на судбината“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали е ова љубов или ропство, тиранија, си велиш и ти е страв со некоја жена посрдечно да се поздравиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си велам: „Готово е! така ти е! Тоа е катастрофа, џанам!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
— Ти е страв, Оливеро?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Што ти е, Роса, ѝ велам, не гледаш дека ќе се изгориш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Топло ли ти е кесето - за ништо не бери гајле... - постојано ги учеше Карче синовите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Замисли си, да го видиш ликот на мајка си, или на онаа која ти е прилегната до срцето, како се лелее под површината на водата а нема сили да се измолкне надвор и вистински да се покаже.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Оној што лазел и самиот, разбираш, можел да ме види, мене или друг што личел ноќе на мене, пламнал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе тргаш што ти е за тргање... 25.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури си млад, вели Радевски, кај ќе застанеш, таму ти е куќата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кој ти е вој, невесто Митро? Митра ја обли црвенило до уши, но немаше каде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти си риба...риба... Е па, вака: денешниов ден ти е чудесен. Ќе имаш едно изненадување.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Онисифор Мечкојад се драпал со десната рака под мишка или барал дршка на краток нож.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А кога и тоа не ќе помогнеше, отец Иларион ќе му го земеше прстот и ќе му го ставеше на пламенот од свеќата и ќе му речеше: - Подобро ли ти е без прст, или да мислиш на рокчето...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се сетив за пушката. Ти знаеш, нишанџија сум, не сум вчерашен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чаушот се врати: Санџак-бегот вели да си одиш! Имаш друга работа и овде не ти е местото!“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
40. НЕКА Е ЖЕНАТА И КОЗА, НО СО РОГОВИ ЗЛАТНИ та кога ќе те прободе и раната да ти е мила, крвта на таквиот вљубен како вулкан татни и од секој женин убод бликнува со нова сила...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Жива ми била и жити сѐ што ти е најмило!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Рано ти е да се вишиш. Јас дури во шеснаесеттата година се извишив.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не ти е срам бе, татко моеш да им бидеш - го подјебавав и му намигав на другарчето до мене.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
– „Ете вака, синко Марко, се сторило со Силјана од Мало Коњари; знам оти тебе ти е како лага; арно ама мене ми е навистина, оти од татка ми е прикажана оваа приказна“, вака ми рече татко ми кога ми ја прикажа со прво.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Татко ми велеше: „Маж во куќа, тоа ти е неопходно зло - за да се замешаш во народот и да не бидеш различен по таа основа“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Непара си за вера, токо нека е аирлија, и ногата да ти е сурова ако изведиш некое ѓубре, како таа роспиата лани.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Мажот ти е мртов, велат, сметај го за мртов. Можеш и за душа негова да раздаваш, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога тебе ќе ти заповеда логотетот да сочиниш писмо поарно од мене, тогаш ставај во него сѐ што ти е нужно“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Да не ти е здодевно три дни без твоите другари?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ПЕТРИЈА: (Го вика Теодос.) Ајде, куме.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Очите ти се полнат, а душата ти е празна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бубам латински називи за делови од човечкото тело. Тоа ти е анатомија, ако не си знаел.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Константине ...“ „лазам на коленици и доаѓам, брате ... подај ми ја раката ... ама каков ти е тој глас со кој ме пречекуваш, што ти е?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Хе-хе-хе-хе . . . – ситно, ситно се засмеа дедо Геро да ти е милина да го слушаш. А децата беа сериозни.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Утре ти е слава, му говореше жената искрено мразејќи го пожарникарот со бели клепки. Ќе викнеш ли некого од своите колеги.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сега, јасно ли ти е?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но јас знам. Се лажеш, бајченце, ако мислиш дека не знам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Знаеш како се вели: кога ти е вујко владика...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
На Крстовден им загина Донка, а на Свето Воздвижение - Вене на Јаневци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Што ти е, човеку?“, го прашав. Тој ја крена главата, бавно, и јас видов дека целосно е пијан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Од плачење, велам, кај ти е Манол?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нерасонето, мижејќи, утврдуваш дека главата ти е сѐ уште на место, и разочарано, пцосто ја обвинуваш смртта за нејзината загрижувачка неагилност.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
- Ќе го ослободат бе слушај ме шо ти викам. Оваа земја ти е башибозук.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
МАТЕЈ: Зборувај за себе. МИРА: А ти молчи за себе. Добро ти е во туѓ стан, со туѓи пари.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОЖИН: Ќе испратам, сто и педесет динари. А ти?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Зошто ти е тебе такво живеење, такво живеење е маченичко умирање.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
СЕЛАНЕЦОТ: Море, вие в град и така и така, туку на село. Драње до коска.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кракатау: Цел арсенал на мудрости, со десетлтија негуван, од колено на колено, во скопскиот андерграунд, од драгстор до драгстор, од чај до џоинт...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
СЕЛАНЕЦОТ: Велиш? Ама и кај тебе... Дуќанчето ти е како кокошарниче... Пет-шес полици, и тие дополу празни..
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
БОЖО: Што ти е тебе нејасно? Се наоѓаме во противречна ситуација.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Но, ти одбра да те заседнат во градината на Бари и Рози, со подадени дланки, но без кошничка со овошје врз нив. Па, и што ќе ти е таа?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Да не ти е здодевно? - ме праша некаде пред крајот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Сув ли е мостот? - реков, за да покажам дека нешто знам. - Е, што мислиш? - ми рече Миле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
– „Море вистина така беше, бре синко Силјане, туку ова ти е кажано од некого, ја на сон ти се сонило а инаку не верувам да било“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Еднаш баба му му се налути на Зоки. Веќе не знам зошто беше тоа, но му рече: „Срам да ти е, Зоки, не зборувам повеќе со тебе.“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Отпатувај ако ти е мака, ако чекаш - отпатувај пак.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
МИТРЕ и МАРА: Пи на здравје. (Откако се напија). Наздравје нека ти е!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас морам да заминам. Ако останам жив, моја си! Ако загинам, нека ти е простено…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Она што ти е судено, што се вели, морало да го врвиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Милувам, да ти е секоја вечер слатка и срцето да ти пее како пролетна песна!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Да не ти е многу тешко, мајче, ја прашувам Капинка, уш, море магаре, зборувам и го тргам магарето за воѓата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Навистина, си изгледам буденброковски во сивото, сомотско куќно палто на татко ми, готов да го отпочнам разоткривањето на возбудливите моменти од семејната хроника, поткрепени со пожолтените фотографии, преполнети полици на библиотеката, заладеното вино во посребрените чаши: Убиството на прадедото Хаџи-Васков, прикажано во вечерашнава верзија со посебен нагласок на величествениот предсмртен гест кон атентаторот, - „Нека ти е простум, синко, ни самиот не знаеш што правиш“, ја тера Ева III, да ме стисне за рацете, а штом минувам на единствената љубовна приказна за Ѓорѓи, непокорниот син на Прокопија и српската учителка, мојата ноќна посетителка, сѐ уште цврсто држејќи ме за рацете, клекнува пред фотелјата и оддолу, ги впива секој збор во ширум отворените очи.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Затоа го пушти соговорникот да зборува. - Како си ти, како ти е роднината?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
АРСО: (Трогнат од неговите солзи за малку и сам да просолзи.) Песна!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Си останал од дете без татко, тој ти е друг татко... Белки за лошо не иде...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А, ако ти е све преку Тасе, плус, рецимо, ти се свиѓа ова што е погоре кажано, па уште ако се пронајдеш себе си у мотивите на мојата маленкост – Митре Стрелата, ти си дефинитивно спремен да го дигнеш сидрото и да се запрашаш: „Бабо, бабо, а кај да се отиснам?“
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А славејчето, за големо чудење на целиот шумски свет, мошне неучтиво рече: - Нејќам! Ако ти е за песна, пеј си сам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Блазе си му на тој што ќе ми те земе, блазе! (Се приближува до Антица и тивко и поверливо): Ќе ти речам еден збор, ама жив ти што ти е најмило да не се чуе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А што ако имам некаква страшна болест и умрам од што не се грижи за мене, а на своите пациенти дење-ноќе им посветува внимание?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
24. СО АРЕН ДРУГАР И ВО ЗЛО ВРЕМЕ - тоа ти е тоа предимство на бракот: заеднички се поднесува едно исто бреме при преселувањето од светлото во мракот...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Треба да го пукнеш ѓаволот, вели Уља, треба да го излажеш дека не ти е жал за децата, да го нападиш од дома. Во туѓо село да го нападиш, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И притоа уште додадов: "Знаеш, другар, повеќе и не сум сигурен што ми мели воденичкиот камен".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И кога Митра со претворена насмевка ѝ одговори „мори чупе е, чупе, невесто Досто; токо, нека ти е живо, ако е чупе!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако не е, зошто ти е, ми вели Оливера Поточка...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Тебе ти е редот“, му го подаде шрафцигерот на Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се разбира, не се свртив. Го сеќавав тој леплив поглед.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Игуманијата помисли, па рече: „Господ нека ти е на помош.“ И се прекрсти.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не куди се на Антица, прочуена ти е за умна.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Полжавот ѝ одговори: - Ако ти е здодевно ела во тревата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ете што правиме ние. Баш ѝ завидувам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но ме мачи длабока замисленост на човекот, ми буди длабоко сочувство и го прашувам: - Што ти е? Што те мачи? – му велам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не знаеш дали ти е криво или ти е мило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ова што ти е? - праша политичкиот, покажувајќи со прстот на нејзиниот образ.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тешко ти е, Оливеро?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Оди си сам!“ му се врекна таа и додека тој зјапаше во неа, збунет, потивко му прос’ска: „Оди си сам кај тоа курвиштето што ти е мајка“, и со трчање избега од него за да не види дека очите ѝ се полни со солзи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ноќва за прв пат ти ја подарувам таа слаткост.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Што ти е тоа бетон? - Ќе видиш.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А ваму дланката ти е празна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Иване, татко ти го убија, и тоа од поодамна, а и мајка ти е мртва.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А што ти е смешно тебе, ѝ велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АРСО: Што велиш, нашето ти е како во песната. (Рецитира тихо претпазливо.) Иди у гора — вуци, слези у село — Турци, влези у црква — светци, излези вонка — слепци, влези у куќа — буи, излези вонка — муи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Што ќе правиме?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- А велиш, внук ти е со нас? - Со вас, ами каде? Го знаеш? Борис Петров. - А, Борис, се присетува партизанот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Дај му го животот, не ти е потребен. - Во него е сѐ.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
МАТЕЈ: Да. (Пауза) Нешто ти е сомнително?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Можеш да си валкан, нечист, неиспран, значи да имаш нечиста кошула, нечисти чорапи, нозете да ти смрдат, од мишките реа да испарува, лицето да ти е валкано, цел да си валкан, на буниште да личиш, ама пушката, е, пушката, братко, задолжително секогаш мора да е чиста.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Да не ти е брзо!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ПОЦКО: Не ти е тешко безбели тоа две-три оки жива мера, кога носиш на грб двесте-триста оки.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Доста му намигна на Илка да се согласи и овој рече два-три збора: — Море, ами нека ти е жива, брату, лели си кандисал да си земаш беља на глава.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лесно ти е да се смееш, вели Силјан Лилјаков, не си оставил ништо по тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Заколни се дека без таа пушка ти е тешко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Си се фатил со бумбари лепешкари, тоа ти е...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Баш би серел врз нив кога би ме оставиле... Тоа ти е состојбата...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Туку, може да е од што ти е мака на душата... за лозјето... Е, и мене ми е жал, туку...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Олабави, да збориме за андерграундот, за нашите другарчиња од кои учевме, Поп Дучев, Шпиц, Борјан Фјодоровски, Коксиевски, Вулкански, цела ризница народно благо, ти ебем...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Само да е убаво времето, па да се искачиме на Гола Глава, па овците да пасат околу нас, да треперат ѕвончињата, а небото да биде сино и мило, само некое орле да се гледа во височините, па да седиме и јас да ти ги покажувам далечните планини, Пирин се гледа оттука, и Рила се гледа на север, Беласица можеш да ја видиш, и сѐ се гледа, и од некаде ветре долетува и носи миризби од некоја далечна гора, од некој нестопен снег, па ти е мило, па ти се сака да ги рашириш рацете и да леташ...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Срам да ти е? Глупости, ти да срамиш зошто ти болна. Секој може биде болен у секое време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Кажи. Не викај те молам. Што ти е? - Станувај Кире бргу!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Знам како ти е, ама сфати, тиражот е најважен. Молам?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Човекот не закажува па со часови чекаш додека „ординира“ во истата соба, па ги гледаш туѓите проблеми и ти е срам дека си дошол малку волја да „купиш“, за да те поттурне.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не ти е прилично во униформа да бидеш труден.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Правдината се гледа врз твојата облека.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тогаш сѐ ти е и чардаш, и валцер, и шансони...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Нема ништо за тоа како ѝ е таму, туку наместо тоа тирада за животот воопшто дека ти е како совалката во разбојот додека се ткае, те турка низ конците на деновите еднаш наваму еднаш натаму како што често знае да каже мајката Роса, ама каде е таа, Пелагија, во тој разбој, не кажува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не можел занает да изучи, сега продава кикиритки.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дончо се затресува и се откинува од неговиот стисок Шо ти е гајле теп кој ме олупил!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Честитам! Тоа ти е третата лага денес.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А нашинчето ми рече: - Мајче, овој вели дека куциот пес ти е син, а не тој...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Лесно ти е, мамо, да зборуваш така!“ - воздивна малото девојче.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
„ Конструкцијата на кафезов ти е јасна: маската ќе ти прилегне на лицето, не оставајќи никаков излез.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лежам така, си ги заделувам мислите, ама кај се спиело кога умот ти е малку потаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Што ти е? Ти си оставена жена, без деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И зошто токму по тој пат тргна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ да ти е застанато на место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Демек оваа нашава, планинскава, не ти е по ќеф?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Татко ти е подобро, поподвижен е, па се надеваме дека ќе му биде уште полесно со стоплувањето на времето.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Какви свадби ти влегле во умот”, му велеа старешините кога ќе ги замолеше да го пуштат, „ти си изветреан: се чека фронт да се отвори, а тебе умот ти е по свадби!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тоа ти е: широко срце. И весело.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Зошто ти е?“ праша некој Со злост Со ледна Безмилост.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Мене ми се кине нешто во градите. Нешто неискажливо, неименливо ми длаби и ми се кине. Ама, ај умри на бесчас, кога не ти е дојдено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ти обневидува видот, па не го гледаш тие тоа сите што го гледаат туку ти се привидува никој што не гледа; ти секнува жедта, па не го чувствуваш јазикот како ти талка по сувата уста како давеник што не сака да слушне за вода; ти гасне гладот, како излишна потреба да се наполни утробата во привидна компензација за секој неуспех во животот; ти се нивелира вкусот, така што ти е сеедно дали пиеш изворска вода или жива сода; ти испарува мирисот, освен на хризантемите ако воопшто испуштаат нешто додека рамнодушни ги ставаат во китки на свежите гробови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Па и сега, во некој дел од минута, можам да го осетам. А се срамиш ако видиш дека ти е убаво.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И самата шеста заповед на Мојсиј е преформулирана во: „Не убивај доколку совеста не ти е мирна пред твојата нација!“
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Ебате Господ! Ама тој ти е ѓубре до крвта? Ништо нема да го сопре веќе!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не ти е тебе гајле ни за станот, ни за светот, ни за Матеј. Ти си имаш свој пакет аранжмани.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
За разлика од него, Французинката се однесуваше многу опуштено.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така е и со тагата. Тагата можеш да ја почувствуваш само кога ти е блиску до срцето, кога ѝ дозволиш да те опседне.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Мама ме прати, ако имаш две јајца на заем да ми дадеш, дека торта ќе прави“, како по правило ти снемува баш тогаш, а самопослугата ти е далеку по жешкото да го праќаш детето... мозокот ќе му изгори.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
ФРОСА: (се смее). Што рече: „Фрли колку ти е стасана раката и не плаши се од пресолување“.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Постојано ти е полна устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе си навикнал и ти е тешко ако не те викнат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само сум трчала низ гумното, а тие трчале по мене, и ме прашувале: што е, што ти е, а јас само сум трчала. Не ги слушам, не ги гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Џулија се преврте сонливо покрај него, промрморувајќи нешто што можеше да биде „Што ти е?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Толку стасала рака. Знаеш, фукаралак, маскаралак.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Што ти е, ми вели Оливера, што ти стана толку одеднаш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секогаш кога го земам даљинското в рака, и констатирам дека од аспект на јужноамерикански серии сме во ситуација од сите страни Ѓорѓи сардисан, ми иди да пукнам Династија враќај се, сѐ ти е простено!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Со старите пријатели е најчудно. Покушаваш да им ги запамтиш ликовите, заедничките моменти, сите финти, интересни случки... Тешко ти е без нив.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Како обично, го испрати до над куќи и на разделување му повтори: - Побратиме знаеш кој пат ти е фатен?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Ха, присторе дедо Најдо и додаде: - Не ќе ти е многу лошо кога до смешки ти дошло.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ама, ако сакаш, а време ти е да одиш со дечко, има начин секогаш да излажеш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од ваши усти, во моја уста! (Му го дава шишето на Поцко, упатувајќи го со скриена мимика на Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А штом ќе помине времето што си погоден со компанијата, се разбира ако не ти е арно таму, ќе му пишеш да те земе кај него. Разбираш?...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
— Полесно ти е да не знаеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АРСО: Стој кога ти велам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Што ти е, море, Здравко, му викам, и го фаќам по лицето. Обравчињата ми жежат на дланкиве.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Животот ти е донегде како огледало: насмеј се, ќе ти се насмее, намурти се, ќе ти се намурти. Поарно да се смееме и да се веселиме!...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кога некој ти зборува за борба, за победа, за јунаштво, а не си го видел на прва линија, во долгите ноќни и истоштувачки маршеви под дожд и големи студои, кога никогаш не влегол и не останал заедно со тебе да преспие во влажните и мувлосани земјанки, не зачекорил во калливите ровови, не му посинало рамото од носење на митралезот, минофрлачот, сандакот со муниција, носилката со ранетиот, не те посетил во болница кога си бил ранет, никогаш не каснал мувлосан леб, не пиел вода од матна и каллива локва, никогаш не сркнал од булумачот – изматеното брашно во млака вода, не пасел трева и на пролет не јадел набабрени пупки и младо лисје, никогаш не ти ги видел раните преврзани со валкани партали, загноени, црвјосани, – таквиот не ти е мил...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Зошто ти е гајдата, Јоше, велам, кога жалта не ти дава да свириш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Жал ли ти е што не ја турна?“ „Да. Сѐ заедно, жал ми е.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто не ти е ни свршена, ни венчана. Слушај, мајка што ти вели!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кажи каде ти е товарот со словата, за да заповедам да ти се растовари“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зошто ти не ми го кажа тоа? Или не знаеше?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто ти е тоа, се зачуди садриазамот. Леб и сол, рече старецот, така ги пречекуваме гостите. Ние - гости!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Убаво ли ти е тука? - праша Златко.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Седиме така и зборуваме за штогоде, ама тогаш за сѐ ти е убаво да зборуваш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
2. По поделбата на Македонија, ајле и многу порано, сите пропаганди почнуваа да пустошат и да го прекрстуваат народот, а народот ти е прост и гладен: за едно решето жито што сакаш ќе ти се пише — и Грк, и Србин, и Бугарин ќе стане, да има друго и друго ќе стане,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури и во неговата последна година, кога цвеќето го ставаше пред луѓето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Добро си, ништо не ти е?! – прашуваше испрекинато и возбудено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А можеш да бидеш толку нечист и валкан, што околу тебе ројови муви да се збираат, ама пушката да ти е чиста! Разбра или не?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Да не ти е лошо, Небеска? — Не ми е лошо, одете!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од оваа перспектива, газот на светот ќе ти изгледа како Палма де Мајорка. Разбираш? Мој совет ти е да го припазиш твојот газ.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Ама ќе разбера јас, па мајка Јана да ти е, — и почна да внимава што прави Доста, како оди, како работи, што јаде, што пие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Мори, оти ти е онака детено, вели, да не ти е изгорено, прашува. - Не е изгорено, ѝ велам јас на Маса Ќулумоска, туку некои мозолки му излегоа, ѝ велам, дали од еврејката или од некоја нечиста жена е видено, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали дома, дали в болница, кај мене ти е секогаш отворено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Другарите се пресреќни кога ќе ме видат со шубара: таа ти е, лебами, добра и од фудбал: се качува на прстите и фучи низ воздухот како надуена машина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Добро. - Гледаш дека ти се допаѓа? Тоа ти е име! Навистина, тоа беше име!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Очите твои се гулабови под твојот превез; косата ти е стадо кози, кога слегуваат од Галафската гора; забите твои – како стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; усните твои – како алова панделка, а устата твоја слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ти е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ти се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; Таа: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; Тој: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Толку ти е мило во душата што при секое посегање да сркнеш од чорбата, лажицата ти бега надвор од ваганот. На несакање ти бега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
СПИРО: А, Анастасијо, Анастасијо, нека ти е алал лебот што го јадеш во оваа куќа и уште од малечка името што го носиш: измеќарка на чорбаџи Теодос!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ајде, вие жени, не сте за машки разговори.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Што да правиш: судено ти е постојано да се надеваш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Душата ти е болна, дробовите ракија ти ги гризе, а ти лежиш и молчиш.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Јас и ти немаме ништо за расчистување“, рече. „Луцијо“, реков. „Каде ти е љубовникот, Луцијо?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)