Црниот Пандил Димулев, тревар и соплеменик на Проказниците, војник и мудрец како што учел од Тоските со кои некогаш, како дете, бил со одметнатиот татко, му шепнал на челникот да ги остави луѓето да се смират; тие без заповед ќе ги повлечат двоколките кон царски друм кога ќе престане дождот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Патуваат тие без прекин од соба в соба од рано утро до никоја доба.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тие без двоумење ја пролеаја крвта на други, ја пролеаја крвта без скрупули, но без колебање ја дадоа и својата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Потокот под нив станал погласен - ете, и водата се ослободува од своја мора.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)