По година две, деца ќе дојдат. Тие уште повеќе ќе го врзат за семејството… И ете ти домаќин човек! Да, не погрешив…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Тие уште повеќе се зачудија кога од колата изнесоа во корпа, наредена со тантели и панделки, крупна бела мачка.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Меѓутоа, тогаш тие уште не биле готови.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тие уште употребуваа борина за светло што сами ќе ја насечеа по боровите кории, тие уште носеа кошули од домашно ленено платно, тие уште јадеа домашен, црн ’ржен леб, иако цело село од поодамна се беше свртело кон готово, купечко бело брашно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Јас ќе завршам, а тие уште прашуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На тие зборови и друзи Силјанови што им ги велел на другарите, тие уште повеќе го насрчувале да јаде најслатки работи, чунки покрај него и тие јаделе и пиеле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
- Биди разумна... - Ме проколнуваа, потоа ми беа благодарни.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Крај чешмата биле поставени и клупи. Тие уште се тука но искршени, ишарани, изделкани, жални!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тие уште повеќе му ја подзасилуваа мислата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тие уште не сфаќаа што се случува.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)