Писмото беше напишано дури по вториот случај.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Од сета таа афера едно е само точно: авторката на тоа писмо, батка, ја имав легнато многу одамна, уште пред Војната, но во врска со тоа нејзино прво легнување не се појави никакво писание.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Со секој збор што го изустуваше Вера ми стануваше јасно дека е тоа нејзината историја и на моменти сакав да ја запрам да не раскажува.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Но за малку еден ден тоа нејзино превисоко скокање ќе го платеше со животот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Но не ја прифатив како добронамерна оградата со која се обиде да ми предочи дека не било се едно кога таков малер ќе се случел во куќата на обичниот човек за разлика од генералот или високиот раководител.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Да се случеше барем во одаите на некое воено лице со два чина пониско“, заврши таа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)