Беше тоа нивниот последен поздрав.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Беше тоа нивна песна, а одамна ја немаше слушнато.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не знаеше дедо Димо како да го цени тоа нивно однесување.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Штом ги виде Бојан знаеше дека причината на тоа нивно лаење не можат да бидат волци.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Беше гладен, чуваше во себе едно тивко сожалување кон оние неуморни питачи, што и молитвеа на ноќта, клекнати поколеници и загледани во ѕвездите, но сеедно со чувството колку бесмислено може да биде тоа нивно празно завивање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се одлачуваа од ноќта сосема тешко, црни и бездомни како неа, искрснуваа заглувнати, чиниш некакви притулени далечни искрења во таа темница, за потоа да почнат да се приближуваат, сосема бавно, токму онака како што беше потребно, за да се заборави на сѐ друго, освен на тоа нивно наидување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеше сега дека тоа нивно колебање не доаѓа од чекорењето, туку дека таа игра се создава од чудната случајност на згуснувањето на роевите своеглави снежинки, а неговиот поглед, често губејќи ја својата цел, просто го проголтнуваше целиот тој матеж таму, мачејќи се да го улови секое нивно прострелкување, секое матно просенување низ снежните преспи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Наследиле од нивните родители, кои добро заработиле во војната... правејќи оружје... убивајќи невини... Тоа нивно семејство...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И таа, во доцните часови, додека беше трезвена и будна, мораше од софата да го следи тоа нивно лудување.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)