Всушност, се работи за основното место што за него го имал чинот на предавањето, не само заради тоа што тој сакал да зборува и да убедува и затоа што неговата харизма била голема, туку, како што пишува неговиот биограф, “предавањето беше суштинска компонента на неговата волја за проширување на полето на уметноста”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
И тоа е доволно. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 81 Катрин Франблен ЈОЗЕФ БОЈС, ретроспектива без дамка Центар Жорж-Помпиду 30 јуни - 3 октомври 1994 Никогаш порано Бојс не изгледал подепримирано од тој октомвриски ден во 1972, кога добил отказ од Академијата во Диселдорф.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Цврсто решен да го задржи своето професорско место, тој започнал судски процес против државата Рајна- Вестфалија, подржан од голем број луѓе и од своите студенти.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За да преживее, тој започна како графичар, почна да објавува и наскоро стана познат автор и илустратор на книги за деца.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Од никакви познати причини, од пред два месеца, тој започнал да не ги сработува работите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ќе застанел пред огледалото, но не ја врзувал вратоврската.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Откако сомнително погледна кон сите страни и погледот го запре во текот на реката, тој започна: - Ме тишти, побратиме, голема мака, колку еден живот...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Јас се обложувам во Бог знае што, ако некој друг има такво!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Погледнете ги, за име Божје - особено ако тој започне да разговара со некого - погледнете отстрана: тоа е, да ги изедеш!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Зафати водата полека да истечува, да се впива во земјата, да се повлекува од дворовите, да ги ослободува заробените куќи, луѓето, добитокот; се покажа виножитото, па и тоа како да шумкаше колку што можеше, задува ветер, па и тој започна да ја суши земјата; излезе и сонцето од облаците, па и тоа почна да ја цица земјата; излегоа луѓето од куќите како од Ноевиот ковчег, се бацуваа што го преживеаја овој потоп, оваа несреќа; се јавија и птиците што беа скриени некаде, се нафрлија да клувкаат на сѐ што ќе видеа за јадење; се грабеа, се биеја.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)