Останува на фактите. За тој вид стварност се врзува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
“Не може да не му била трговијата со волна главна работа“, реков јас, “кога во своите спомени не само што споменува градови, села и патишта по кои одел, туку наведува точно и имиња на луѓе со кои се среќавал, а кои исто така се занимавале со тој вид работа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И така познанието од тој вид и со него поврзаната фигуративна способност за создавање претстави (којашто е нужна за имагинациски процеси од повисок ред), постојано се дополнува при перцептивните процеси на нови и нови уметнички дела како комплексни објекти што бараат постојано усовршување на способностите за осознавање.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Филмот никогаш нема да го има тоа доживување на сурова, иманентна присутност, тој вид на „насилство”, катарза, страв или едноставно мирис, кој што го има театарот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Таинственоста на уметничкото, коешто естетските теории (Adorno-вата и Hartman-овата) ја опишуваа како „повеќекратност”, херметичност, фиктивност и дереализирана појавност на уметничките ликови, се поврзува со комплексното сетилно осознавање, коешто „гледа” во тие делови повеќе отколку што може да се анализира со рационални, логички поставки.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Антонен Арто можеби би рекол, театар - сида.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Дотогашното сфаќање на научната фантастика се засноваше врз делата на великаните на тој вид литература, како Исак Асимов (Isaac Asimov), Артур Кларк (Arthur Clarke) и Жил Верн (Jules Verne), кои својата инспирација ја црпеле од егзактната наука.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сепак самата реченица, како и разгледниците од 1916 година, нема никаква очигледна смисла. ESQUIVONS, “мудро да избегаме”, подразбира презир. LES ECCHZMOSES се многу грди, тешки модреници, бидејќи полесните повреди од тој вид се нарекуваат les bules.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сакам да ги користам сите можни изразни средства што се во некоја врска со другите уметнички форми коишто постоеја во Европа - сликарството, на пример, кое исклучително ме интересира - за да можам да го остварам тој вид на идеален филм.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ма нема шанси. Имам искуство и цел куп консултанти од тој вид дејност..
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Се надевам овој ќе го решиме и ќе биде последен од тој вид.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
За да може да постои како заокружен и завршен свет на човечките егзистенции Чинго ни го доближува со средствата на јазикот, избирајќи во него нивои кои најсугестивно и највпечатливо ќе го остварат тој вид на вистинитоста.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во тој вид раскажувачка постапка најпрво ни се сугерира впечатокот дека сето она што го читаме е автентично, дека книжевниот свет на Чинго е изграден врз претпоставката на вистинското постоење на неговиот стварен образец во самиот живот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Фред обожуваше ексцентрици, а Нико беше вистински примерок од тој вид: меѓу другото таа обожуваше грозни, чудни работи - што почудно тоа подобро, тоа беше нејзината девиза.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Со тој вид на литература тој се користеше, може да се каже, експериментално: во 20-ите години кон таа форма се обрати Набоков- поетот, а во 30-ите - Набоков - прозниот писател.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Малото вовче кое сообраќаше на тесната железничка пруга од Струга до Скопје, во тие први повоени години, беше последната реликвија од тој вид на Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Да, навистина, тоа чудовиште од службеник се однесуваше како да бев бубачка што тој за среќа не ја забележува; како да бев воздушеста состојка што потсетува на човешка фигура и тоа благодарејќи само на сакото што сум го наметнал преку непостоечките рамиња и, исто така, на навлечените којзнае на што панталони.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го имате веројатно почувствувано тој вид затскриеност: како кога се преправате дека не ја забележувате бубачката што ви лази по најчувствителното место на лицето само за да им го наметнете на присутните впечатокот за својата отсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Нешто го изненадило таткото на татко ми кога тој имал педесетина години а татко ми бил млад.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој е специјалист, не за тој и тој вид на филм, туку за секоја слика, секој план, секоја сцена.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Трансакцијата беше несвесна и тој вид проекција на неговиот татко на мене (еден добар, како и еден лош татко) се вовлече во мене одекнувајќи, со многу разновидни ефекти, со години, сè досега.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во одделот 5. видовме дека противречноста е изведена од страна на фактот дека постои извесна операција (деконструкција) што, кога ќе се примени на тоталитет од извесен вид, продуцира еден нов ентитет од тој вид; кога ќе се примени на тоталитет од сите ентитети од тој вид таа значи мора да продуцира нешто што е И во И вон тој тоталитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Всушност, сличноста помеѓу двете ситуации е поблиска отколку кај некоја едноставна површинска аналогија.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Попрво, таа отвора голем број опции: сите оние што се предлагани за совладување на парадоксите на самореферентноста: металингвистичкиот став, јазовите помеѓу вистинитосните вредности, диалетеизмот, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оваа пропаганда преку печатот и радиото, сè до крајот на 1942 година, успешно ги фаворизирала четниците и генералот Дража Михаиловиќ, а ги маргинализирала партизаните како носители на отпорот против нацифашистичките окупатори, кои биле организирани од Комунистичката партија на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Но тој вид пропаганда не успеал да ги издржи притисокот на времето и вистината.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Жилберт&Џорџ: Ние секогаш го превенираме критицизмот од тој вид.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во Кина денес постои голема бурна расправија и дебата “Што сме ние?, дали сме комунисти, дали сме сѐ уште во минатото, дали сме дел од светот?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Не мислам дека нѐ чека тој вид на иднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мислам дека оваа книга е многу поубава од она што се случува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Облечен во бела кошула, потклекна пред своите судии што се собраа додека му ја читаа пресудата: “(...) Изречуваме, изговоруваме, пресудуваме и изјавуваме дека ти, Галилеј, поради сопствените објаснувања, изречени за време на процесот, и што си ги признал, си се покажал пред овој инквизициски суд како мошне осомничен за ерес, бидејќи си застапувал учење што е погрешно и спротивно на Светото писмо, имено, дека е Сонцето центар на светот и дека не се движи од исток кон запад и дека Земјата се движи и не е центар на светот и дека е можно да се застапува и брани како веројатно некое мислење и откако неговата содржина била прогласена за спротивна на Светото писмо; и како последица на тоа си се испоставил на сите цензури и казни што светите закони и останатите општи и поединечни законодавства ги вовеле и ги утврдиле против таквите престапници.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Доволна е казнената закана на самиот закон.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Од овие со задоволство ќе те помилуваме под услов веднаш со искрено срце и со вистинска вера свечено да се одречеш, да отповикаш и пред нас да ги отфрлиш споменатите заблуди и кривоверства и сите останати заблуди и кривоверства, спротивни на апостолската и католичка црква на начин и во облик што ние ќе ги пропишеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Досегашното искуство покажува дека припадниците на видовите повеќе се склони да страдаат, бидејќи злото носи страдање, отколку да ги отфрлат формите на кои се навикнати.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мислам, ова би било кул место за да се посети.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Следниот ден, во среда, на 22. јуни 1633 година изутрина, го доведоа Галилео Галилеј во големата сала на доминиканскиот манастир Санта Мариа сопра Минерва во средиштето на Рим, каде што обично се одвиваше тој вид обреди.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Толеранцијата не е од тој вид. И кога говорот за толеранција е политички, скоро секогаш цели на вредносната определба на постапувањето и однесувањето, што правно не е санкционирано, на вредноста што делува “покрај” системот казни и награди, вградени во правното уредување. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 81
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Што се однесува до постапките што се во доменот на правото, наговарањето на толеранција е излишно.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И затоа, мислам јас, од што има претерано, му се има смачено од тој вид музика. Сака детето да смени малку.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ајде нека јаде тетка ми се едно исто јаденје, да ја видам дали не ќе и се смачи?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)