ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ова е за романтичарите кои одамна изумреа, а нивните потомци се лоши глумци.

Се што сака е да лета, да лета над се и секого, небесниот безграничен простор е создаден само за него, за тој живот кој беше повеќе од тоа.

Сакав тој живот да продолжи да биде дар од љубениот.

И затоа врти ги сликите, соочувај се со себе, живеј со спомените, разговарај со нив за да не онемиш; навраќај им, зашто сето тоа таму ќе остане, на тој живот на кој многу му верувавме...

Двегодишната работа во женскиот оддел на Прифатниот центар за странци на полицајката ѝ овозможи да навлезе во сите детали на тој живот што ние го нарекувавме општество.

Азра внесе извесна свежина во тој живот. Покажа необична креативност.

Јас сè помалку имав време да му погледам в очи на тој живот, или можеби не сакав или, најверојатно, веќе и не знаев да го направам тоа.

Ако во тој живот не сме научиле, повторно се раѓаме во ново тело и го поминуваме истиот процес сè додека не го достигнеме совршенството на вечната љубов на Бог.

Во мислите, оваа ноќ, сеќавањата на миговите од неговиот живот му беа зачувани како живи, како вакуумирани во некој вонвременски простор или длабоко смрзнати од студенилото на зимата, а годините што ги минал во тој живот беа исчезнале без траг.

Ако бил покајнички кај некој великодостојник на црквата да ги изнесе сметките на својот живот и ако, поради тој живот, го попритегнале малку, загриженоста на неговото чело можеше да биде разбирлива.

Оној младич имаше толку остри зборови, со нешто толку волшебно во нив, што само по неколку вечери можеше да го раскопа пред Змејковите очи сиот мраз, во кој беше стегнат тој живот околу него, а за кој Змејко ниеднаш не бил во состојба ни да помисли дека можел да биде и така соголен, разглобен и покажан.

На местото од сето она, што царуваше по Белата Долина, тој имаше само една пушка, со уште два фишека, кои не се решаваше да ги загуби вака попусто, а тоа беше една многу несправедлива и лоша замена, невозможна замена, за сѐ друго, што чуваше секоја единка од тој живот околу него, за секое дебнење и секое предухитрување, за секое сурово наскокнување и секакво столкнување очи в очи, што го носеше во своето тело, во сплетот од своите мускули, секој жител на таа бела, диво ризискрена ноќ.

Колку одамна се случувал тој живот кога нејзините боси нозе ја кршеле утринската корупка од прав по патеките во полето; колку денови или години поминале пред она нејзино откритие соопштено со горчина: дека овде под Сина Скала никогаш нема видено ни траг од своите траги, бидејќи отсекогаш ги немало и не биле?

Тоа утро, кога првпат разговаравме за трагите што никогаш не можеш да ги забележиш овде, под Сина Скала, надвор врнеше дожд, јас не отидов на училиште, а денот беше сосема беззначаен бидејќи сиот беше собран во една парталава сива облека; потсетуваше на изнемоштен изѕемнат бедник; стоеше под стреата и тоа пред самиот прозорец.

Тоа биле поцрнети и исушени луѓе со опаки очи и без насмевка; некои од нив, со завиткани шамии и крпи околу главите и рацете како воскреснати чкулави Лазари што знаат дека само двапати се живее, се сеќавале на вчерашниот живот и на мракот во тој живот потежок и од умирачката, на тоа химерно џвало на кое ни стробјак ни џуџе не му бега, но светлоста на утрото обилно доаѓала од исток и ги бришела од очите на призраците суровите сеќавања.

1 Само малку, ден неполн, поточно една ноќ по зачекорувањето на Лозан Перуника во староста што дошла по многу видени погубности, по оние умирања што се случиле во куќата на некој селанец со глува и нема ќерка, преостанатите дваесет и деветмина од дружината по изгревот стасале со двоколките во Лесново.

И така, како постерине и албумине од првата постава на бродвејските мјузикли, кои некогаш онолку гордо се покажувале, а сега се кријат, тој живот се става во плакар.

Велам тажно бидејќи станува збор за врамување на животот и на многу настани од тој живот кои одбиваат да останат затворени во некој таков свет што дружи само со минатото.

Ако првата книга тоа го наслути, „Нова Пасквелија“ несомнено потврди дека со Чинго во нашата литература стапи автор кој загрижено и ангажирано го набљудува животот, бескомпромисно го одразува сето она што се одвива пред неговиот љубопитен поглед и дека таа загледаност негодува и се напрега до прснување, до иронија, до темен, мрачен хумор секогаш кога во тој живот пукаат нишките на хуманото и разумното, секогаш кога се расплинува и исчезнува правината, кога згаснува идеалот, кога зацарува глупоста и незнаењето, секогаш кога заблудите и грешките ќе ја изопачат и убијат убавината и човечноста.

Кога нему ќе му дојде да запее, тој животот не си го сака додека својата песна не ја запее и не ја допее.

За разлика од татка, којшто за реалниот живот повеќе учеше од одбраните книги, Чанга го откриваше тој живот низ судирите со него.

Или можеби ќе ме задржат во зоолошката градина, каков би бил тој живот! Брунила, кажи ми што да правам?“