Одиме на север - велеше – по тоа кажуваше дека поминавме покрај тој и тој остров и дека се доближуваме до Цариград.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Треба да одиш на Макронисос (а некои кои на тој остров стигнаа и од други суви острови на Егејот, велеа дека не е само Макронисос проколнатиот пекол) та да разбереш, најпосле, дека некои од луѓето се само човеколики и имаат само инстинкти.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Таа беше, во однос на другите, осамен и далечен остров и токму затоа за Ема тој остров беше толку близок и драг.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Постои тој остров, тој копнеж по времето небиднина и сон, неуловлива ѕвезда во нас само ‘рти неговото семе но тој расцутува дури на прагот од бездната.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Беше логор пред војната и по војната и многу од тие паликарја Македонес се најдовме на тој остров.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)