Таа инсталација           е значајна и на симболно ниво, бидејќи задржувањето на окото (погледот) во рака ја           имплицира парадигмата на денешниот вистинскиот господар, кој има моќ, бидејќи моќ има           пред сè оној што е сопственик на погледот, кој што просудува за тоа што смее во сликата а           што не.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Во таа смисла инсталацијата Поглед со рака се обидува да загосподари над видното           и воедно го ограничува, бидејќи како-божем-сопственикот на погледот може во тој пример           да манипулира уште само со веќе создадениот, дефиниран програм.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)