На едно јако дрво, префрлено од едната греда на другата е наврена алка од дебел синџир, со две куки на долниот крај за кои се обесуваат котлите за топлење вода. Тој синџир е „верушките“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По должината на тој синџир од јужнословенски племиња и наречја како да се образувале 4 јаки јазли, што ќе рече, 4 држави со разни имиња, т.е. словенечка, хрватска, српска и бугарска држава.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За алките заковаа синџир од два метри должина, па тој синџир го врзаа за алката на наредниот и така со дваесет и шест метри синџир и тринаесет алки ги оковаа сите бунтовници на по два метра растојание еден од друг, да можат да одат на двојни редови.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Јас сум сите алки од тој синџир што ви тропоти по умот!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Така се родил тој синџир на злото, нели? Не ви објасниле?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А ако сметате дека постои и некој друг синџир, повелете, одете и побарајте го.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Е, отсега да знаеш: злото е создавано алка по алка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А кога веќе е создаден тој синџир на проклетствата човекот се решил најпосле да го осуди злото, и тоа јавно, но притоа заборавил, дека синџирот е негово дело, а тоа значи дека и вината е негова.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Господи, сине, ние можеме само да се надеваме дека ќе му појде на човекот од рака да го искачи некогаш на тронот она, поубавото, она што секој ден го повторуваат вашите големци.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Имаш право кога велиш дека еден таков поправеден свет им се укажувал пред очите на оние што биле спремни да ѝ се спротивстават дури и на смртта.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)