Она што во Германија им се префрла на поединци - не толку фактот дека некогаш работеле за тајните служби на тоталитарните држави, туку токму тоа дека денес тој факт го премолчуваат - кај нас би можело да му се префрли на целото општество.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
И врз тој факт на прифаќање (затоа тој, меѓу другото, е современ уметник) Граси гради една урбана акција, многу позначајна од вообичаените патетични плакатчиња што повикуваат на петиции и слично. 150 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во моментов ми се чини непримерено жалењето дека луѓето како Walter, Klemperer, Reinhardt итн. мораат да се откажат од своите концерти, дотолку повеќе што многумина вистински германски уметници во текот на изминатите 14 години беа осудени на молчење, така што случувањата, кои последниве неколку недели го немаат нашето одобрение, се само природна реакција на тој факт.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Хрисостом говореше беспрекорен германски јазик и со оглед на држењето, лежерноста и природниот авторитет што зрачеше од великодостојникот, тој факт им остави уште подлабок впечаток, клучен, како што ќе се покаже, за целото нивно присуство на островот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Во текот на тој раговор Лит и Беренц по извесно време се фатија како со пиетет да разговараат за хиерархот од Закинтос.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Бланш не се фалеше со тоа и на ѕидовите немаше слики да го рекламира тој факт, но факт беше тоа што таа порано беше Зигфилдова весела девојка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Иако настрано дете можеби нема да си ги преведува еротските чувства во сексуална активност пред да порасне и пред да излезе од плакарот, што понекогаш може да потраe и многу години, тоа не значи дека тоа не доживува еротска привлечност кога сѐ уште е дете – вклучително и еротска привлечност од хомосексуален вид.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-женственоста во голема мера е хомосексуална појава, дотолку што истополовата желба не може да се раздружи од околностите во кои се создава; таа не е само израз на половата меѓупоставеност или на женственоста, без никаква еротска состојка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Може да заличи на заблудено, во секој приод кон машкиот геј-субјективитет, ако се пренебрегнуваат психичките фактори и ако се става преголема нагласка на општествената семиотика, на кодовите на полот и на родот, ако се третираат како определителни за премрежињата на машкото геј-формирање на субјектот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не е јасно што настапува прво, дали истополовата желба или родовата дисонантност, а не треба ни да се претпоставува дека првото или второто е извор или потекло на другото.
Еднакво немудро би било машките геј-културни практики да се оградуваат од секаква вплетеност во родовата обратност, во родовата девијантност или во родовата нетипичност – како што се обидуваат да прават некои критичари, кои им пристапуваат со постоунволско сфаќање на машката хомосексуалност како чисто сексуален и мажествен идентитет.366 Повеќето машки геј-културни практики, најпосле, од обожавањето диви до внатрешното украсување, излегуваат силно интонирани со женствени значења и нема потреба да се заматува тој факт.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој факт на вид е многу утешен, зашто тој како да покажува постојанство во политиката на Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Аполинер, кој имаше глас на тенор, 1914. отпеа и изговори три песни за плочата што ја издаде Фердинанд Бруно.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Алхемичарите ова го нарекувале rubedo, процес во кој доаѓа до консумирање на бракот помеѓу црвениот човек и белата жена, Сол и Луна.”
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Според тоа, со криптограмот L. H. O. O. Q. Duchamp опишал три нивои на настанот: се одвива coniunctio oppositorum (Сонцето/Ергенот се симнува доле да се соедини со Месечината/Невестата); coniunctio води кон засилена свест (за што сведочи засилувањето на топлината, „огнот долу“); бидејќи засилувањето на топлината, тогаш кога е успешно, исто така е одлика на третиот степен на вештина, ова инцестуозно соединување среќно успеало да ги спои Ергенот и Невестата во андрогиниот Посветеник, а тој факт пак, од своја страна, го објаснува доцртувањето на мустаќите и брадичката што ја комплетираат насмевката на Мона Лиза, која веќе не е толку загадочна.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Дали оваа реченица укажува на тој факт?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој го пишуваше дневникот за О'Брајан: тоа беше како некое бесконечно писмо кое никој никогаш нема да го прочита, но кое беше адресирано на една одредена личност и кое добиваше тежина од тој факт.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Нивното молчење, премолчување на тој факт во писмата што следеа, за него беше сосем јасно.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Не, местото на престапот ги привлекувало престапниците само дотогаш додека тој факт не станал достапен на широка публика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Нели, се исчудувавме над тој факт: каков им е животот на добичињата што не знаат за ништо друго освен за она одење во ист круг и тегнењето на гредата што ја движи пресата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Успешно се убеди дека францускиот јазик е добар за иднината и дека вреди да се учи, а дека оваа нова и симпатична сосетка само го потсетила на тој факт.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ѕвончето заѕвони и по неколку секунди Французинката стоеше во станот на Ѓорѓија во бела маица со кратки ракави на која беше испишано името на некој ресторан.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Нема кој тој факт да го објави и прими, дека е време на непоети и неживи, на лажни артисти и лажни гламур диви.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Не можејќи да го занемарат тој факт, Амбасадата во Атина сугерирала дека било многу тешко да се изврши "трансферот на македонските Словени".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Уште поголемо вознемирување предизвикала и констатацијата дека "еден слободен и фер плебесцит би бил, според сите верувања, на штета на Грција".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Затоа ние ќе мораме да водиме сметка за тој факт за нашата борба да ја усогласиме со интересите со сите тие народности.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тој на бугарската влада ѝ ја пренел цврстата решеност на царската влада, како и на Виена, да не дозволат никакви промени во овој дел на Балканот и барал од претставниците на македонската емиграција во Бугарија и од тие на МРО (д-р Татарчев Христо Матев) со кои се сретнал да водат сметка за тој факт и да не предизвикуваат нереди во Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Властите, коишто и без тоа се сомневале во него и во неговите другари дека се членови на Организацијата, без двоумење можеле да го искористат тој факт и да го прогласат за член на Гемиџискиот кружок.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Тие биле сведоци на дивата пропаганда што ја воделе соседните држави за придобивање на душата на македонскиот човек, но се задоволувале главно со тоа што го констатирале тој факт и што припадноста на Македонците кон црковните пропаганди ја сметале како припадност кон “партии“.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
- Сега сме на куп сите женски од нашето семејство – забележа тетка Ане, видно задоволна од тој факт.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Да те чуе татко ми, ужас ќе го фати – ѝ реков.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)