тој (зам.) - ваш (прид.)

Знаеш како ти ет. Јас стар човек, та не ми се одит со овие младите — ќатипче, јузбашија, чауши, башчауши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сосем тебе, ама нејќам да оставам тебе на тој ваш бег, оти плашам да не правит некој ќедер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Еве, по два дена идит тој вашиот Илија Грмелија, како викате вие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Постојано го слушам тој ваш простачки збор. Не знам!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И пак Вие со тој ваш Достоевски... ме прекина А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Далеку, предалеку отидовте со тој ваш Достоевски.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Пуштете сега и вие еден коњ да спие кај вас.“ „Будала некој, тој ваш отец“, со кикот рече девојката и пребрзо за нивното разбирање симна сѐ од себе и се прозевна. „Ајде кажете каде ќе се легнува?“ По подот лазеа чудни мириси на мастика, на лук и на женска топлина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Знам, знам јас за тој ваш карневал...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ама не сум толко згоден, да му се невиде.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но примерот сепак тој ваш ќе го следи, по крвта што вие ја туривте штедра, и сила ќе црпи низ животни беди, дур слобода еднаш не здогледа ведра.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
„Сум чул, за тој вашиот цар Самоил, вистина ли Византиецот му ја ослепел војската и му ја пратил таква пред тронот?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еве ние седиме овде, беснееме како во Пир во време на чумата, а јас имам такво чувство, дека можеби секој момент ќе летнеме во воздух. (На Барбошин) Заради Христос, побргу допијте го тој ваш идиотски чај!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: И воопшто, вие водете сметка, таа да не го тресне некој невин гостин, ако помисли дека е тој вашиот денешен собеседник.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Опишуваното звучи најприродно ако извира од споменот, а вам нема да ви биде тешко да го сфатите суштинското, и покрај изменетиот редослед“. (Се разбира, ги сфаќам противречностите што ги трупам при објаснувањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас сум уверен дека ќе ви понудам појасна слика на настанот ако дозволите да го сторам тоа според дотокот на сеќавањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тоа е тешко, велам. И минатиот пат инсистиравте на тој ваш редослед па видовте колкави беа недоразбирањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таму тој вашиот Анѓа затворен.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Само за да ни ја покажел неговата машка гордост.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знам, вие ќе речете дека љубопитствата од ваков вид во овие установи не се пожелни; Знам, знам, се согласувам; но треба да сфатите дека не сум јас тој што прашува туку прашува едно мало дете; Знаете, тој ваш шеф, Бунде, или не знам што точно ви се паѓа, нас, децата од нашата улица, нè качи во градската кула и тоа дури на третиот кат!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А да не го спомнувам она, дека не може да се изгради добар закон ако во него не се почитуваат природните закони.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Богами не сум далеку од помислата дека тој лично го има застрелано тој ваш генерал, и тоа од зад грб, во тилот, додека јавал зад него, или додека кутриот Генерал спиел а Иван Степанович седел на некое кутнато стебло приведувајќи го кон познатион жален крај своето одамна донесено решение: да му ги прибере парите на Генералот и да се стори најпосле барем со генералски шинел.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не може секој да се приспособи на правилата и наредбите, па и тогаш кога ќе се донесат со добра намера.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Не ми се допаѓа тој ваш Иван Степанович па ако сакаш фали го секогаш кога ќе дојдеш кај нас“, му се свртив и на Анатолиј, иако Анатолиј навистина имаше право да молчи и да ѝ ги крие нозете на змијата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можело да се случи, ако пукне вистината, да му ја затрупа иднината на тој ваш Големец, иако, барем јас така мислам, всуштност и не бил виновен тој туку законите и правилата на однесувањето што ги измисливте за да ве прикажуваат како светли предводници во еден поубав живот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Замислете си“, му рекол Господарот на соништата, „Замислете си, во тој ваш живот на Земјата сè да му беше потчинето на проклетото дишење.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)