Нему изгледа му е неопходно да си пронајде виновник, кој било да е, само тој да не е, па бидејќи мајка ми му е најблиску до него, таа е тој вечниот виновник.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
За многу неправедно го сметам ова од негова страна, но бидејќи мајка ми, гледам, таквите обвинувања не ја погодуваат, освен ретко, престанав да им обрнувам внимание.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Размислувањата за козите сакаше да ги сврзе со сознанијата што ги собираше за јаничарите, тој вечен ешалон на сите балкански империи, но секогаш присутен под друго име.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Љубовта тој вечен закон за дејство на сите сетилни органи и чувства... го доведува молкот во функција.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Таа - тој вечен Идеолог, Врховната Емоција, речиси Президиум на сите емоции.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
На тој вечен Господар му се поклонуваме ние поклониците.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Босонога загазувам пратена од фенерот на тој вечен патник на небото, Јас и месечината во ноќта...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)