Други книги тој скоро и не читаше, во однос на убавата литература се задоволуваше со неколку рецитации, научени во гимназијата, но кои уште за чудо добро ги паметеше.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Ќе успееме, луѓе, ви велам, ќе успееме!“ запеа тој скоро убедено.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Но ова сега беше сношти, онаа прва ноќ, добрата ноќ, и тој скоро воопшто не гледаше во ѕвездите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Така, тој скоро насмевнат влезе кај санџак-бегот, правејќи темане и поздравувајќи го само навидум покорно.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ќе му нарача дома да ја стават вечерата, да е готова, тој скоро ќе се прибере. Тоа секоја вечер станува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)