На мојата забелешка на панегиричниот говор на еден од домаќините за Сталин, дека со него како и насекаде во светот е завршено засекогаш, се најдов во монструозна стапица на режимот, чии димензии ми стануваа јасни дури во Атеистичкиот музеј во Скадар, во кој се најдов како во десеттиот круг на Дантеовиот пекол, овојпат поместен на земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Беше сам, пред своето големо откритие за чии димензии, во мигот, беше свесен само тој.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
„Виа Ѓургулу“, меѓутоа, е првото и единственото недоумение и разочарување, само преодна глетка, која се губи веднаш штом ќе се звалезе во следната улица, чии димензии се исполнуваат со многу новоградби, кои од темел ја менуваат физиономијата на градот; со нив тој сатнува панорама - нова, широка, пространа, сончева...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)