Во неговите мисли, задржани на Тврдината во чии дупки, меѓу камените блокови на ѕидините, се враќаа новите поколенија од птиците одлетани минатата есен, си ја замислуваше паднатата Отоманска Империја, без сведоштвата на сиџилите, како конеченбалкански Вавилон.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Под нив, до кај што допираше погледот, покривите на намалените куќи потсетуваа на искрпена черга низ чии дупки се цеди тешка влага.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)