За еден анонимен француски книжевен критичар Атеистичкиот музеј може да се чита и како источен палимпсест чии седименти не престануваат да се пластат во трпеливата потрага по идентитетот на еден народ на кого му е избришано небото пред неговите очи, додека метафората на Атеистичкиот музеј, останува стравичен симбол на искоренувањето на религиите во сите облици.
               
             
           
            
            
              „Потрага по Елен Лејбовиц“
               од Луан Старова 
              (2008)