Он спиет нек кажит чие срце ет вешто.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Затоа, смирен во својата тага поради нивното неразбирање, се помоли пред Агрипа (чие срце исто така омекна побргу од срцата на неговите браќа) сите да станат такви како него, Павле, не робови на својата суета, туку слободни во својата вера, слободни по дух, без окови на рацете.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И страдаше најмногу поради нивната суета која не можеа да ја надминат, ниту пак да ја смират и да сфатат дека оние чии срца тој ги преобратува во верба во Бога им се браќа по вера, а не непријатели.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Али чие срце ет вешто Нека погодит - замâлкнувам ја.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Кога една година беше во Свети Наум во Охрид, му се случи да клекне пред гробот на светецот, да го навали увото врз надгробната плоча за да му го чуе чукањето на срцето при што се најде лице в лице со милоликото лице на непозната, ама баш жена каква што мажите посакуваат и чие срце чиниш веќе биеше во склад со срцето на Спира Клечев - Заволијата и Испустениот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Чија солза ќе биде најјадра и чие срце најдолго ќе издржи?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)