Чувствуваше нешто многу силно во утробата, нешто што притиска од внатре, што гори, што се буди, што сака да пробие и силно да ја распрсне својата светлина насекаде од себе.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Сите сфатија дека зборува за вчерашната битка и никој не се обиде да му се вмеша во зборот, ами слушаат: - Од осакатените борови ко солза тече смола и од лисје лепи венци и ветерот ги постелува врз земјата што гори...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Најдо фати пусија на другата страна, над кошарата што гореше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)