што (зам.) - сме (гл.)

Тие ни велеа дека сме биле ние христијани, а ние тврдевме: А бре брате, христијани сме, ами што сме!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ми се чини оти они не се прави и ете зошто: Во новата книга се зборува, вистина, и за отцепување и за соединување, но за отцепување од тие што сме веќе отцепени и со кои никојпат не ќе ни дозволат да се соединиме, а за соединување со тие со кои сме морално задолжени да се соединиме и со кои соединувањето е возможно.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Беше тоа спокојна средба со размена на малку фини зборови, малку играње и импресии од сѐ што сме поминале заедно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Добро или лошо, право или криво, беше тоа време во кое живеевме, беа тоа букви што сме ги учеле, беа тоа книги што сме ги читале, предмети што сме ги имале, филмови што сме ги гледале, улици по кои сме чекореле.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да им кажеме како што сме научиле од Светото писмо, и дека сѐ по ред и сѐ иде од Бога, а не од друг некој.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Единствени што сме способни да го согледаме себството, како Целина, а не како дел од групата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со што заслуживме ваков третман? Поради што сме санкционирани?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А внатре не сме само ние: купишта чкрапји, стоногалки, и вошките што сме ги донеле со алиштата наши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Добро е што сме криви само за исто, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Смешно е што сме смешни, вели, смешно е што се смееме за ништо...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе им кажеме кои сме и што сме и ќе се пуштат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Хартијата шушка ко да ги шепоти нашите зборови што сме ги напишале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оттогаш сите места што сме ги поминале заедно со Никифор, како да ми останаа маркирани во душава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Толку што сме предишани.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби е од оние проколнатите што сме ги гледале по филмовите, можеби во неа скапува телото на некој убиен човек, или пак се крие некој страшен убиец, а можеби ноќе, таму, некакви вештерки подготвуваат отровни пијалаци за маѓепсување на децата?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Но учителката ни рече добро да гледаме сѐ и утре ќе цртаме во нашите блокчиња сѐ што сме виделе.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Со тоа го навредуваме оној што сме го дарувале, оној што сме му помогнале. Го понижуваме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
19. Му верувам зошто да не му верувам на Чарлс Дарвин Дека ние коалите сме можеби најпознатата врста дембели Добро де и оние Црногорците на Балканот биле во мртва трка со нас За нив не сакам да си ја грешам душата Ама за нас коалите бев чула дека ако крстителите Немале пошироки погледи на светот И ако ги гледале само нашите навики Австралија можеле да ја наречат и Дембелија пу пу скраја да е Туф туф врста дембели А што сме мислители и сонувачи никому не му е гајле Кога секое суштество е дадено на многу мислење Нема многу време за работа Сега некој зајадлив ќе рече кој работи не мисли Или колку повеќе работиш толку помалку мислиш Други зајадливци ќе речат дека работата го создала човекот Не се сеќавам добро ама некој како да ми рече дека тоа е цитат од Маркс
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
2. Долниот свет Не оти сме слепци туку од што сме се одвикнале да гледаме блиску пред себе невешто се движиме со стап вперен напред и пипкаме: да не би да наидеме на змија, мудро немушта да не би да најдеме габа, солза радосница оти со години гледајќи далеку ни отапеа сетилата за светот тукашен па само некоја разорена и во мислите насетена ко привидение, стварност се тетерави без престан и бдее од страв да не исчезне ако се успие!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)