Сонцето сјаеше на ситните зелени ќерамиди на павилјончето во градината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Оној што умрел на постелата на која се родил - исто како да не умрел. Уште малку и ќе си се вратам дома...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Мислеше на туѓинецот- градител што умре и на сиромасите што ќе ја јадат неговата печалба.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пусти татко, воздивнува Никола, не смееме да кажиме ни од што умре.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)