Самопрекорот е она што секојдневно го појадуваш.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Секое утро со самиот почеток на работниот ден, настануваше немир во мене поради сознанието за она што секојдневно се случуваше.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Пустелиски мир што секојдневно владее над гробиштата го имаше притиснато домот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)