што (зам.) - и (сврз.)

Со испружени кажипристи, притоа не допирајќи ја рисунката, покажуваат што е што и кое кое е.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Знаеше како изгледа тоа: ужасна, зашеметувачка болка, која е постојано тука, но не може да биде одболувана, затоа што пред да спречи што и да е неопходно е да може да дише.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што и да зборуваше, беше сигурно дека секој збор од тоа беше чиста исправност, чист Ангсоц.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што и да се случеше, тој исчезнуваше и никогаш повеќе не се слушаше ниту за него, ниту за неговите постапки.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Трчаше по гостите (без оглед на раса, вера и нација), со такт и елеганција, се мушнуваше низ редот на протоколот, ќе им втурнеше в раце фотографија со трн, а за возврат бараше ливче од нив, ливче со потпис, со збор, со слика, со било што и било како.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Внимавај што и кого цитираш. Анализирај го контекстот како мрачна шума во која вирее твоето дрво.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Тогаш задишано дотрчал курирот од соседната чета и на командантот вака му рапортирал: „Војниците од непријателот, Бог знае од што и зошто, во еден миг се кренаа од рововите, од скрките и доловите, ги фрлија пушките и патроните, мините и ракетите, ножовите и бајонетите и со стихови кренаа кон нас.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И зарем тоа што го рече ти во скрипториумот не е исто што и: Господ е првиот грешник?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
23. ПО УШИТЕ, НЕ ПО ОЧИТЕ, ИЗБЕРИ СИ БРАЧЕН ДРУГАР - првин ислушај што и како зборува тој, слушај, па испотрчи околу него илјада и триста круга да можеш да ја заобрачиш недосегливата му душа...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Костадиница има нешто во главата! си помислува, си ја поткрева едната рака и прави пу пу под под мишка, што и да е, нека е подалеку од неа и од нејзината Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Оти што и да се случува околу неа не може да ја одмине, ќе се дознае.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дали некој може ли не може да работи, никој не го праша. Грбачот е исто што и остенот на воловите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Иловицата студентите сами си ја копаа на блискиот рид и сами си ја носеа на колички, како што и сами си ја месеа под надзор на професорот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Е, Добре, најдобар човеку на светот, ти благодарам многу, што и да се случи, ако успеам, ќе ти се јавам преку северопирливиот телефон на вештерките од кралството на Вок со едно око.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Што му е на човеков што се зашил за неа, а никогаш не разговарал за што и да е.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Другпат, што и да се случи, не играј со вештерки и самовили.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој не шетал по странското без своја насока и без свој правец и не земал било што и од било каде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како бубачки што светкаат или како лебарки што и ноќе ги гледаш како протрчуваат по собата Му се пожалив: „Тате“, реков, „посакувам проклетине труби засекогаш да замолкнат“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа беше намерата на вознемирената Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дојде, ги изведе на показ игрите на онаа неодмерена стрвница, или поточно бесрамница, а притоа како да сакаше да рече: јас ви подарив една тајна, толку од мене, а сега ви го препуштам редот вам, и вие да постапите на ист начин: да бидете дарежливи кон мене; да го изнесете од скришниот долап куферот на тајните што и јас сакам да ги дознаам; зар многу барам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го држевме сите за раце. Го гушкавме како наш спасител, од нешто што и самите не можевме да одредиме што е.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А мудра помиреност не е исто што и понизна потчинетост.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Лета јастреб на летното небо под нечитливиот краснопис на зодијакот најпрвин во кругови широки и нагли како скришни помисли потем сѐ поситно, опсесивно запира на родното дно наспроти сѐ друго што и натаму се врти околу својата замислена оска.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ами тоа е исти што и против власта да одиш, голтар да бидеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Бошко остана затаен не решавајќи се да стори што и да било.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)