ја (зам.) - гушне (гл.)

Плачејќи, до себе студената ја гушна глава ко бршлан којшто јавор млад прегрнува,се припива до таа тенка става .. .
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- И чувај се, чендо на мајка, чувај ми се... – се наведна, лесно ја гушна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Навали глава на нејзиното рамо, ја гушна, се пригушна до неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сакаше да ја гушне во најцврстата мајчинска прегратка, но не го стори тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаејќи колку е важно во овие мигови да имаш топло подадена рака и раме за солзи Виктор ја гушна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Светлана бришејќи ги солзите со крајот од шамијата, ја гушна својата мезимка и прошепоте.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ги подавав рацете кон компјутерот, сакав да ја гушнам твојата слика што ја имаше ставено на Фејсбук. Плачев и плачев…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
А потоа ја гушна, како дете што се гушнува, ја стегна и силно, и милно, колку да издиши лошиот воздух од нејзината мисла.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој се насмевна и ја гушна, збунет пред таа едноставна проникливост.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Бојан ја фати Кротка за главата, нежно ја гушна, ја бакна в чело, меѓу очите, па и го одврза јаженцето од вратот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тина седна до сестра си, ја гушна, а Томето ѝ се потпре на рамото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Напати ми скорева солзи, а напати ми иде да ја гушнам дека ете, некогаш и некаде, без наше знаење, сме биле заедно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- При овие зборови Смокот подзастана веројатно да земе воздух, а потоа продолжи - И во тој напор да ја изврши докрај задачата се случи твојот син да доживее да стане херој, мајче Босо - ја извести со траурен глас другарот Ѓорѓи Смокот и силно ја гушна!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од кралската палата глас се слушна Кралот старицата силно ја гушна Добре дојде мајко стара Малиот принц тебе ми те бара.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Татко стана, ја помилува, ја гушна. Татковиот поглед патуваше со реката, кон север, по патот на јагулите, за кој не сакаше да ѝ говори на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ми иде да ја гушнам кравата, да ја избацувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)