— Шо ти е, мори златна, шо плачиш, шо сакаш и шо немаш? — ја запраша Толе и зачека да си ги каже Миша своите желби, кои тој веднаш имаше да ги исполни.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но ако двајца педери посинат дете и тоа почне да плаче за цицка, шо ќе му понудат? - ја запраша Метакот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Терапевтот ја запрашал Лена, „Кои се значајните настани од вашиот живот кои се поврзани со „Тој всушност не ме познава?“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Таа веќе слезе на перонот, кога тој ја запраша, подавајќи ја главата низ прозорецот: - Извинете, продавницата...далеку ли е оттука? – Не е.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Како да ја запрашам милата мајка дали го видела - таму - на Беласица?!
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Со кои зборови да ја запрашам ?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Носеше куфер во рацете. Мајка ми ужаснато ја погледна. „Кај си тргнала? ” - остро ја запраша.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Секако“, реков, „сакам, утре ќе ти го вратам.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ја земав тетратката. Јас и не знаев што е тоа лексикон, ама не сакав да ја запрашам, не сакав да се покажам пред Анче колку сум прост.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Секако, ме болеше, ама мене ми беше убаво дека тој токму мене ме брка, а не некое друго девојче.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Секогаш е свртен кон оние - високите, наредени во првата половина од редицата.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ете, Љупчо е во сѐ послаб од мене, но тој е меѓу оние среќници што се редат први по фискултура. - Зошто се редам претпоследен?
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Зошто си ме родила олку низок?“ еднаш ја запрашав мама.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Многу сакам да се запишеш во мојот лексикон“, ми рече и ми подаде една тетратка.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Како се викаше тоа дете?“ ја запрашав мама.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Што се случува сега?“ ја запраша следната куќа, гледајќи во рачниот часовник.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)