ја (зам.) - згреши (гл.)

- Простете, но сте ја згрешиле земјата - велам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Па, сепак, поголем од стравот како ќе реагираат нашите дома беше овој нов, дотогаш непочувствуван страв, страв од темнината на ноќта во осамен предел и страв од овие непознати луѓе што ги наѕиравме низ гранките.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, сега, сега што да сториме? – си ја мачев главата со илјада мисли. Ептен ја згрешивме работата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нему сѐ уште ништо не му беше појасно, но кога чу дека Бак се вратил, скокна и влезе внатре: - Мамо, мамичке – викаше по тетка ми – дојди, сѐ ќе ти објаснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Бак се врати – му шепнав, - ама, јас ептен ја згрешив работата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дури и јас, иако сум речиси сигурен дека со ништо не придонесов детето да се најде в затвор, сепак се сомневам дека и кај мене може да лежи дел од вината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во настанов за кој зборуваме нема тајни, барем во оние делови што се однесуваат на мојата улога.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како и да е, не можам а да не ти речам: батка, како и обично на прав пат си, иако може да произлезе дека си ја згрешил насоката!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обвинувам, а истовремено се тешам: не ќе да е така!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Веројатно повторно ја згрешивме“, втаса да помисли, но пред да ја напушти просторијава стори неколку чекори кон прозорчето поставено малку повисоко на празниот ѕид од левата страна.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)