Водичите се подготвени да ја изречат беспрекорно научената идеолошка молитва.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
А мојата Јана, не ја симна насмевката од лицето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Колку си чуден! Ме прашуваш иако знаеш дека сите се џарат во мене! Сите, до последниот!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Колоната е растегната како и на одење.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Еве оваа глупост ми се откачи, и тоа токму пред мојата Јана, но толку спонтано ми дојде што морав да ја изречам. Иако горчеше.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но не сум сигурен оваа моја помисла на што ќе заличи ако ја изречам. Затоа продолжувам да молчам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Немаме право на жалба и приговор, како што се изрази таа кога ни ја изрече казната.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сепак, како од почетник не се очекуваше ни повеќе, особено и затоа што човекот беше фрустриран поради забраната да пие што му ја изрече Живко уште на почетокот на патувањево.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не случајно народот ја изрекол поговорката што често можеме да ја чуеме: „Времето е пари“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Понекогаш твоите солзи не можат да ја разблажат твојата згусната лутина или твоите зборови се доволни да ја изречат твојата непопустлива потреба од молчење – рече старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)